با بررسی سیر تطور تاریخی این کمیسیون و همچنین بررسی تطبیقی آن در سایر پارلمان ها، سه گزینه بهترتیب اولویت برای نامگذاری این کمیسیون مطرح شد: «کمیسیون امور داخلی» و «کمیسیون کشور» (تاحدودی به تاسی از نام و عنوان وزارت کشور که در برخی مواقع و در برخی کشورها به وزارت امور داخلی معروف است) و کمیسیون سیاست داخلی» (به لحاظ انطباق نسبی با صلاحیت و اختیارات وزارت کشور)، و از بین سه گزینه، با ارائه استدلال مختصر، «کمیسیون امور داخلی» به عنوان گزینه مناسب معرفی شد.
به نظر می رسد، اختلاف ها و بحث ها در زمینه تشخیص حدود وظایف و اختیارات کمیسیون ها بیشتر با نحوه ساختاربندی کمیسیونی مجلس شورای اسلامی ارتباط دارد. مسائل اجتماعی هماکنون ابعاد پیچیده ای به خود گرفته و ممکن است مسئله ای خاص در عین اینکه به کمیسیون خاص مربوط است، دلایل موجهی وجود داشته باشد که در حدود اختیارات و وظایف کمیسیونی دیگر قرار گیرد. خط کشی دقیق بین مسائل اجتماعی و تعریف دقیق حدود وظایف و اختیارات کمیسیون ها و رعایت این حدود در هنگام ارجاع طرح ها و لوایح ممکن نیست و به منظور مرتفع ساختن این اختلاف ها، باید ساختار کمیسیونی مجلس شورای اسلامی تغییر یابد. پیشنهاد این است که همانند کشورهایی که تجربه طولانی در تاسیس و مدیریت پارلمان دارند، تا حد ممکن از ساختاربندی خشک و انعطاف ناپذیر خودداری شود. تاسیس کمیسیون های ویژه و تخصصی و البته موقتی برای طرح ها و لوایح مهم و اساسی، فارغ از ارتباط موضوعی این طرح ها و لوایح با ساختار کمیسیونی مجلس، طریق مناسبی برای کار پارلمانی است. پیشنهاد این است که موضوع امنیت ملی از دامنه کمیسیون سیاست خارجی منتزع و همانند سایر مسائل و موضوعها به مناسبت ارتباط با وظایف و اختیارات وزارت کشور، در صلاحیت کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها قرار گیرد. مخلص کلام: تاسیس «کمیسیون امور داخلی» به جای «کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها» برای خطاب قرار دادن همه وظایف و اختیاراتی که در دسته بندی وزارتخانه ای برعهده وزارت کشور قرار دارد، ازجمله امر امنیت ملی.