نقش ذهن آگاهی در پیش بینی ابعاد فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش ذهن آگاهی در پیش بینی ابعاد فرسودگی تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر رشت در نیمسال دوم سال تحصیلی 1398-99 به تعداد تقریبی3500 نفر بود. از این بین نمونهای به حجم 200 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پرسشنامه های فرسودگی تحصیلی سالملا-آرو و ناآتانن و 5 عاملی ذهن آگاهی بائر را تکمیل کردند. در پژوهش حاضر نیز پایایی این پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب،0/77، 0/85بدست آمد. داده ها با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین مولفه های خستگی هیجانی، بدبینی و فقدان کارایی دانش آموزان با نمره کل فرسودگی تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین بین نمره کل ذهن آگاهی و مولفه های مشاهده، توصیف، عمل همراه با آگاهی، عدم قضاوت به تجربه درونی، و عدم واکنش به تجربه درونی با نمره کل فرسودگی تحصیلی و مولفه های خستگی هیجانی، بدبینی و فقدان کارایی؛ همچنین بین مولفه های عدم قضاوت به تجربه درونی، و عدم واکنش به تجربه درونی با مولفه فقدان کارایی فرسودگی تحصیلی دانش آموزان رابطه منفی و معنادار وجود دارد. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که ذهن آگاهی با ابعاد فرسودگی تحصیلی دانش آموزان رابطه داشته و قادر به پیش بینی معنیدار آن می باشد.

Keywords:

ذهن آگاهی , فرسودگی تحصیلی , دانش آموزان