فاطمه نسا جلالیان - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) ، شهرری
داود عبدالهی - دکترای تخصصی برنامه ریزی آموزشی ، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی(ره) ، شهرری

هدف از انجام این تحقیق ، بررسی تاثیر بازی بر میزان یادگیری دانش آموزان است تا با به کارگیری این روش تدریس (استفاده از بازی) اهداف تعلیم و تربیت به شکل مطلوبی به مقصد برسند . همچنین بتوان در کنار آسان تر نمودن فرایند یادگیری، به نتایج مفیدی دست پیدا کرد. روش مطالعه در این تحقیق، به صورت مطاله کتابخانه ای بوده است. بدین منظور از مطالب موجود در مقالات، تحقیقات چاپ شده ، کتب گوناگون و همچنین مطالب دیجیتالی استفاده شده است. تاثیر و نقش بازی در عرصه تعلیم و تربیت غیرقابل انکار است.بازی علاوه بر اینکه باعث رشد جسمی و روانی کودکان می شود،یکی از مهمترین کانال های ارتباطی است که از طریق آن می توان به بهترین نحو از دنیای کودکان آگاه شد و با آنها به شیوه ای سازمان یافته ارتباط برقرار کرد ؛ همچنین سبب می شود که کودک نیرو های ذهنی خود را بکار اندازد و محیط اطراف خودش را بشناسد و کنترل کند تا توانایی هایش را بیازماید و میان واقعیت و خیال فرق بگذارد. دخالت بازی در فضاهای آموزشی و یادگیری موجب غلبه کودکان بر ترس و اضطراب شده و آنها میتوانند مواد آموزشی را بدون موانع فراگیرند و مهارت هایی را بیاموزند. رشد اجتماعی نمونه ای از آموزش این مهارت هاست که به دانش آموز یا کودک این امکان را می دهد تا با گروهی وسیعی از افراد مثل مدرسه یا جمع همسالان ارتباط برقرار کنند. و مهمترین نکته این است که کودکان کودکان ضمن بازی ،راه زندگی کردن در دنیا، معانی و ارزش های دنیای مادی بزرگسالان را می آموزند و برای رسیدن به هدف برای تلاش های مستمر خود ارزش قائل می شوند.

بازی ، یادگیری ،دانش آموز