مسعود کیانی - استادیار روان شناسی تربیتی، گروه روان شناسی دانشگاه کاشان
الهه حجازی - دانشیار روانشناسی رشد گروه روانشناسی تربیتی و مشاوره دانشگاه تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی مفهوم بزرگ‌سالی و تأثیر متغیرهای فرهنگی و اجتماعی بر اهمیت­دهی به نشانه­های آن در میان نمونه­ای از پیش­بزرگ­سالان ایرانی است. جامعۀ پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه تهران است که از میان آن‌ها 301 نفر به روش نمونه­گیری تصادفی طبقه‌ای و پس از غربال‌گری برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند (دامنۀ سنی شرکت‌کنندگان 19 تا 28 سال است). شرکت­کنندگان به پرسش‌نامۀ اطلاعات جمعیت­شناختی، سیاهۀ ابعاد پیش­بزرگ‌سالی، پرسش‌نامۀ نشانه­های بزرگ‌سالی و نسخۀ دستیابی پرسش‌نامۀ نشانه­های بزرگ‌سالی پاسخ دادند. برای تحلیل داده­ها از آزمون t، آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که متغیرهای جمعیت­شناختی جنسیت، وضعیت تأهل، عضویت در خرده­فرهنگ­های قومی بر روی دیدگاه افراد از مفهوم بزرگ‌سالی به­صورت معنی­داری اثرگذار هستند (0۵/0 < P). درمورد اهمیت نشانه‌های بزرگ‌سالی  در فرهنگ ایرانی، یافته‌ها نشان داد که شرکت­کنندگان به‌طور معنی‌داری بیشترین اهمیت را برای نشانه‌های مقیاس استقلال­طلبی، وابستگی متقابل، توانایی تشکیل خانواده و  قبول هنجارها قائل بودند (0۱/0 < P). در حالی که نشانه‌های مربوط به مقیاس‌های گذار زیست‌شناختی و گذار قانونی به­طور معنی‌داری اهمیت کمتری از متوسط برای بزرگ­سال شدن از نظر دانشجویان داشتند (0۱/0 < P). درنهایت، دانشجویان معتقد بودند که در حال حاضر آن‌ها تنها نشانه‌های مربوط به مقیاس­های قبول هنجارها، وابستگی متقابل و استقلال‌طلبی را دارند. دانشجویان از نظر دستیابی به این نشانه‌ها به­صورت معنی­داری خود را بالاتر از سطح متوسط ارزیابی کردند (0۱/0 < P). این در حالی است که آن‌ها مطابقت نشانه‌های مربوط به گذار نقش را در خود به­صورت معنی‌داری کمتر از سطح متوسط می‌دانستند(0۱/0 < P).

دورة پیش بزرگ سالی, نشانه های بزرگ سالی, تکالیف گذار, خرده فره نگ های ایرانی, و روان شناسی فرهنگی