زهرا زارع - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)
فرناز هوشمند خلیق - استادیار، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)
سیدعلی میرحسنی - استاد، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)

يکي از اقدامات ضروري جهت حفظ جان ساکنان يک ساختمان در شرايط اضطراري (همچون آتش سوزي و نشت مواد شيميايي) تخليه مناسب، به موقع و ايمن افراد از ساختمان و انتقال آنها به منطقه اي امن است. به خصوص در يک ساختمان چندطبقه و بزرگ، افراد بايد در شرايط بحراني، از طريق پله ها و راهروها که ظرفيت محدودي دارند به سمت درب هاي خروج هدايت شوند و اين امر سبب ايجاد ازدحام در اين مکان ها مي گردد. لذا، لازم است قبل از وقوع بحران برنامه ريزي مناسب در خصوص تخليه ساختمان صورت گيرد. در اين مقاله، به ارائة يک مدل مبتني بر کمان براي اين مسأله مي پردازيم که در آن براي هريک از گروه هايي که در ساختمان مستقرند، مسير خروج تعيين مي گردد. به منظور تسريع فرآيند حل مدل، نابرابري هاي معتبري معرفي مي شوند. سرانجام، عملکرد مدل روي چند نمونة واقعي ارزيابي و تحليل مي گردد.

تخلیه اضطراری ، بحران، مدل مبتنی بر کمان، نابرابرهای معتبر