بررسی سطوح مختلف ابگیر باران در تولید رواناب و کنترل فرسایش

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 328

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

RWCS08_030

تاریخ نمایه سازی: 19 اسفند 1399

Abstract:

آب باران یکی از مهم ترین منبع تأمین آب می باشد که می توان قبل از برخورد به سطح خاک آن را جمع آوری و در مواقع کم آبی نیاز آبی گیاهان و درختان برطرف نمود. یکی از روش های جمع آوری آب باران غیر قابل نفوذ کردن سطح زمین و به حداکثر رساندن رواناب ناشی از بارندگی می باشد. سطوح غیر قابل نفوذ می تواندبه صورت طبیعی مانند رخنمون های سنگی وجود داشته و یا بصورت مصنوعی از طریق پوشاندن سطح زمین با موادغیر قابل نفوذ ایجاد شود. در این پژوهش چهار نوع سطح آبگیر شامل پوشش ژئوممبران، پوشش پلاستیک با محافظ شنی، سطح طبیعی و سطح طبیعی با مالچ شنی در خصوص تولید رواناب و کنترل فرسایش مطالعه گردید. هرکدام از سطوح ابگیر مربعی شکل با مساحت چهار متر مربع ودر شیب های 30-44 درصد احداث گردید. نتایج حاصل از 78 مورد بارش نشان داد که رواناب حاصل از بارش برای پوشش ژئوممبران، پلاستیک با محافظ شنی، سطح طبیعی و سطح طبیعی با مالچ شنی بترتیب برابر 84، 67، 3 و 2 درصد بارش واستانه شروع رواناب برای سطوح مذکور بترتیب 0/33، 2/07، 9/95، 11/12 میلی متر می باشد. با نظر گرفتن بارش نرمال سالانه 246/7 میلی متر رواناب جمع شده برای سطوح مذکور بترتیب برابر 206، 164، 7 و 5 لیتر بر متر مربع در سال خواهد بود. با توجه به مقایسه میانگین ها پوشش ژئوممبران به عنوان یک گزینه مناسب در تولید رواناب تشخیص داده شد. برای کنترل فرسایش از تیمار سطح طبیعی و سطح طبیعی با مالچ شنی استفاده گردید. در وجود مالچ شنی بر روی سطح طبیعی منجر به کاهش ده برابری فرسایش خاک گردید.

Authors

داود نیک نژاد

کارشناسی ارشد، مرکر تحقیقات آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اذربایجان شرقی