احمد اصلی زاده - گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی(ره) شهرری، تهران ایران
سعید بهارلو - دانشجو

جلوگیری از ترک شغلی کارکنان پیوند بسیار تنگاتنـگ و نزدیکـی بـا چگونگی عملکـرد آتی سازمان ها دارد. در این میان تعیین عوامل موثر بر قصد ترک شغل یک مسئله بسیار مهم می باشد. بر همین اساس مطالعه حاضر با هدف ارائه یک مدل چند سطحی از تاثیر حمایت های فردی، گروهی و بخشی از نیروی انسانی بر قصد ترک شغل کارکنان انجام شد که به طور موردی در سازمان تامین اجتماعی استان البرز مورد بررسی قرار گرفت. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد بهره گرفته شد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که میان حمایت بخشی، حمایت سرپرستی، اعتماد گروهی، رفتار شهروندی، مبادله رهبر-پیرو و رضایت شغلی به ترتیب به میزان 72/0-، 74/0-، 27/0- ، 86/0- ، 61/0- و 53/0- رابطه منفی معناداری با قصد ترک شغل کارکنان وجود دارد. از سویی دیگر نیز میان خستگی عاطفی، استرس شغلی و فرسودگی شغلی با قصد ترک شغل کارکنان همبستگی مثبت معناداری به ترتیب به میزان 57/0، 61/0 و 60/0 قابل مشاهده است. نتایج مدل سازی معادلات ساختاری نیز نشان داد که مجموعه عواملی که در مدل نظری پژوهش حاضر، بر قصد ترک شغل تاثیرگذار بودند، می توانند به میزان 5/69 درصد از تغییرات قصد ترک شغل را تبیین نمایند.

حمایت فردی, حمایت گروهی, حمایت بخشی, قصد ترک شغل کارکنان