نقد تبیین غیر امید بخش مفسران ازآیه امیدآفرین قرآن
عنوان مقاله: نقد تبیین غیر امید بخش مفسران ازآیه امیدآفرین قرآن
شناسه ملی مقاله: JR_PAVAH-5-2_003
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_PAVAH-5-2_003
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
سیده فاطمه کیایی - دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم قرآن، دانشگاه قم، قم، ایران.
خلاصه مقاله:
سیده فاطمه کیایی - دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم قرآن، دانشگاه قم، قم، ایران.
مفسران در تبیین معنای «لایرجون لقاءنا» در آیه هفتم سوره یونس احتمالات مختلفی شامل خوف، طمع، توقع و تصدیق را مطرح کردهاند. در این میان«خوف» از جمله مفاهیمی استکه حمل آن بر رجاء با چالش و ابهام جدی مواجه است؛ زیرا بررسی قرائنی چون معنای وضعی لغت رجاء و قرائن درون متنی مبتنی بر محور همنشینی نشان میدهد رجاء حداقل در این آیه به خصوص با خوف معادل نیست. مشکل دیگری که به نحوی شامل اکثر خوانشهای تفسیری این آیه از جمله خوانش مورد بحث میشود عدم توجه به رویکرد انگیزشی آیه در تبلیغ آخرتگروی امید محور، به جای آخرت باوری استدلال محور است، نکتهای که علی رغم دارا بودن مویداتی چون گزینش و چینش واژگانی آیه در تفاسیر مفغول مانده و مورد بی توجهی قرار گرفته است. به عبارت دیگر در حالیکه با مطالعه تفاسیر ذهن مخاطب معطوف معادباوری و تبعات ناگوار معادگریزی به عنوان یک اصل اعتقادی میگردد، آیه سعی دارد پنجره دیگری غیر از آنچه معاد را به عنوان یک باور و اصل اعتقادی لازم الاطاعه مینمایاند به روی مخاطب بگشاید و قوای ذهنی او را نسبت به ظرفیت امیدبخش معاد تهییج و در یک کلام معادگرایی و نه معادباوری را ترویج نماید. این نوشتار با هدف تقریر و تحلیل دیدگاه ناظر به معادل انگاری رجاء با خوف و همچنین طرح این ادعا که این آیه به خصوص با موضوع محوری معاد در صدد ایجاد گرایش و نه بینش نسبت به حیات اخروی است به سامان رسیده است.
کلمات کلیدی: خوف و رجاء در قرآن, امید در قرآن, آیات امیدبخش قرآن, آیه هفتم سوره یونس
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1164964/