هادی نجاری - دانشجوی دکتری جقوق بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، ایران.
علی پورقصاب امیری - استادیار گروه حقوق بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، ایران.(نویسنده مسئول)
حسن سیلمانی - استادیار گروه حقوق بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، ایران.
احمدرضا بهنیافر - استادیار گروه الهیات و معارف اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، ایران.

سال‌هاست که خشونت‌های ارتکابی علیه اقلیت قومی مسلمانان روهینگیا در کشور میانمار، منجر به آوارگی هزاران نفر از آنان شده است و بسیاری از حقوق اولیه آنان نقض می‌شود. حق آزادی مذهب یکی از این حقوق است. آزادی مذهب از بنیادی‌ترین حقوق بشر است و حتی می‌توان گفت ایده کلی حقوق بشر در تاریخچه حمایت از اقلیت‌های دینی قرار دارد. این حق از ابتدای نهضت جهانی حقوق بشر مورد توجه بوده و در مهم‌ترین اسناد بین‌المللی بر آن تأکید شده است. آزادی مذهب، ابعاد مختلفی دارد؛ از آزادی اعتقاد به مذهب به ‌منزلۀ امری ذهنی تا آزادی ابراز و تجلی آن در زندگی شخصی و اجتماعی که امری عینی است. تجلی این آزادی ممکن است در بدو امر به صورت حق انجام مناسک مذهبی نمایان شود. حق پوشش و استفاده از نمادهای مذهبی، نشانۀ پیوند میان آزادی مذهب و آزادی بیان است. حق تشکیل اجتماعات، برای تحقق آزادی مذهبی نیز به کار می‌آید. ادای سوگند بر اساس مذهب نیز تجلی دیگری از این حق است. مقالۀ حاضر با روش تحلیلی ـ توصیفی این جلوه‌ها را در رویۀ کمیته حقوق بشر و اسناد بین‌المللی بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که نقض آزادی مذهب در روهینگیا شامل همه مؤلفه‌های آزادی مذهب می‌گردد.

آزادی مذهب, مسلمانان روهینگیا, کمیته حقوق بشر, اسناد بین‌المللی, حقوق بشر