غفور صالح - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزیروستایی، واحدعلوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
پرویز کردوانی - استاد گروه جغرافیا، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاهآزاد اسلامی، تهران، ایران
مجید ولی شریعت پناهی - دانشیار گروه جغرافیا، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده امروزه، صنعت‌گردشگری یکی از پررونق ترین فعالیت های اقتصادی جهان است. این صنعت به عنوان فعالیتی اثرگذار بر تمامی ارکان توسعه بیش از گذشته نیازمند توجه است. گردشگری از عوامل مهم عمران نواحی و فعالیتی ارزآور و متعادل کننده است که موجب توسعة اقتصادی و اجتماعی در سطح منطقه می‌شود و توسعة آن بر پایة برنامه‌ریزی صحیح گردشگری همواره عامل مؤثری در بهبود کیفیت زندگی مردم بوده است. بخش شاهو با توجه به سابقه‌تاریخی سکونت و‌داشتن جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی یکی از پایگاه‌های مهم گردشگری کشور محسوب می‌گردد. با توجه به کمبودهایی‌که در زمینه گردشگری در این بخش وجود دارد هدف پژوهش حاضر این است که با استفاده از روش SWOTو روش برنامه‌ریزی کمّی QSPM ضمن شناسایی نقاط قوت و ضعف، فرصت‌ها و تهدیدات بهترین راهبرد را برای مقابله با تهدیدات و ضعف‌ها و بهره‌گیری از قوت‌ها و فرصت‌ها در زمینه گردشگری بخش شاهو ارائه دهد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است، که در آن داده‌ها و اطلاعات موردنیاز از طریق منابع کتابخانه‌ای و‌میدانی ( پرسشنامه) پیمایشی جمع آوری شده است. نتایج تحقیق نشان‌می‌دهد که‌استراتژی SO3 مهمترین استراتژی منتخب برای اجرا در جهت توسعه گردشگری در بخش شاهو می‌باشد

واژگان کلیدی: برنامه‌ریزی‌راهبردی, گردشگری‌روستایی, مدل SOWT, بخش شاهو