هدف از تدوین این گزارش در مطالعات بنیادین حکومتی بررسی تبعات به کارگیری تصمیم گیری خودکار و هوش مصنوعی برای دولت و پارلمان و نیز ارائه راهکارها و استدلال هایی برای چگونگی استفاده متناسب و شایسته تر از این فناوری ها در چارچوب های حقوقی و نیز تسهیل کنترل پارلمانی بر عملکرد دیگر نهاده است. تصمیم گیری خودکار می تواند تاثیرات عمیق و دامنه داری بر سازمان ها بگذارد مثلا سازمان ها می توانند از این فناوری های نوظهور برای ماشین یسازی فرایندها در مقیاس وسیع، کاهش سطح خطا، صرفه جویی در هزینه ها و پیشگیری از وقوع کلاه برداری استفاده کنند. این وضعیت به نوبه خود می تواند در ارتقای عملکرد سازمان های دولتی و درنتیجه افزایش مشروعیت نظام سیاسی بسیار تاثیرگذار باشد. برای بهبود عملکرد پارلمانها در عصر کنونی باید به سه عنصر اصلی زیر که با یکدیگر مرتبط هستند، توجه ویژه مبذول کرد: تغییر الگوهای خدمت، تمرکز بیشتر بر نیازهای کاربران و درهم شکستن ساختارهای سازمانی سنتی. امروزه به صورت شتابان درحال حرکت به سوی دیجیتالی شدن بسیاری از امور و شئون زندگی خویش هستیم. افزون براین الگوهای خدمت کنونی و چشم اندازهای جدید چندان تناسبی با الگوهای گذشته شیوه عملکرد نمایندگان پارلمان در فرایند رسیدگی و مداقه در قوانین اولیه و ثانویه ندارند.
اصلی ترین بخش این گزارش به پرسش های و ملاحظاتی می پردازد که استفاده از تصمیم گیری خودکار و هوش مصنوعی برای دولت و پارلمان ها به وجود می آورد؛ چراکه برای
دانشمندان عرصه حقوق عمومی و حقوق اساسی، هوش مصنوعی و امکان تصمیم گیری خودکار جان دوبارهای به جدال های کلامی قبلی در این حوزه ها داد. برخی از این مجادله ها
عبارتند از: تمکین به حکومت قانون، مزیت نسبی «قواعد در برابر صلاحدید»، پایه های حقوقی تصمیم گیری ماشینی، حدود و ثغور تفویض اختیار (به ماشین ها)، مسئله حق انتخاب
شهروندان درخصوص میزان دخالت ماشین ها در اتخاذ تصمیم های مرتبط با مسائل مبتلابه آنها، حوزه هایی که دولت از خودکارسازی، تصمیم گیری و استفاده از هوش مصنوعی منع شده است، همچنین چگونگی مواجهه مسئولان اجرایی، تقنینی و قضایی با پدیده هوش مصنوعی و خودکارسازی تصمیم ها و در آخر نقش هوش مصنوعی به منزله کاتالیزوری برای وقوع تغییرات سازمانی در پارلمان ها.