ارتباط سطح سرمی روی و ویتامین دی با کم وزنی ناشی از سوتغذیه در میان کودکان پیش دبستانی ایرانی

کم وزنی یک نشانگر اصلی سوتغذیه در کودکان است که با چندین بیماری مزمن و مرگ ومیر کودکان در ارتباط است. مقاله حاضر اولین مطالعه جامعه نگر می باشد که به بررسی ارتباط سطوح سرمی روی و ویتامین دی با کم وزنی در یک ناحیه خاورمیانه میپردازد. همچنین ما شیوع کمبود ویتامین دی و روی را میان کودکان پیش دبستانی ایرانی ۶ ساله گزارش کردیم. این یک مطالعه مقطعی چندمرکزی بود که تعداد ۴۲۵ کودک ۵ تا ۷ ساله (به طور میانگین ۶ سال) با امتیاز BMI Z برای سن کمتر از-۱ SD ساکن در نواحی روستایی و شهری ایران در بهار سال ۲۰۱۲ بهعنوان بخشی از دومین بررسی ملی یکپارچه ریزمغذی ها(NIMS-۲) شرکت نمودند. اندازه های آنتروپومتری و نمونه های خونی گرفته شد. شیوع کمبود ویتامین دی و روی همزمان با ارتباط اینها با افزایش امتیاز Z مربوط به BMI برای سن ارزیابی گردید. شیوع کمبود ویتامین دی و روی به ترتیب برابر با %۱۸/۸ و %۱۲/۷ بود. بعلاوه، %۳۱/۱ از کودکان کم وزن بودند. کودکانی که در دومین سهک سطوح ۲۵(OH)D بودند در مقایسه با آنهایی که در اولین سهک بودند در هر دو مدل خام و تعدیل شده احتمال کمتری برای کم وزنی داشتند .(OR: ۰.۴۷, ۹۵% CI: ۰.۲۷ -۰.۸۳)یک ارتباط معکوس معنیداری میان سطوح سرمی روی و کم وزنی مشاهده شده (OR: ۰.۵۷, ۹۵% CI: ۰.۳۴-۰.۹۶) چنانکه بعد از تعدیل برای متغیرهای مخدوش گر، کودکانی که در بالاتری سهک روی پلاسما بودند در مقایسه با آنهایی که در اولین سهک بودند %۴۷ خطر کمتری برای کم وزنی داشتند .(OR: ۰.۵۳, ۹۵% CI: ۰.۳۱-۰.۹۱) شیوع کمبود ویتامین دی و روی در میان کودکان پیشدبستانی ایرانی ۶ ساله به ترتیب برابر با %۱۸/۸ و %۱۲/۷ بود. سطوح سرمی ویتامین دی و روی به طور معکوسی با کم وزنی قبل و بعد از کنترل مخدوش گرها ارتباط داشت.

Keywords:

سوتغذیه , ویتامین دی , روی , کموزنی , کودکان