واکاوی روند شاخص اقلیم گردشگری TCI1 در استان تهران

رفتار هر یک از پارامترهای اقلیمی مورداستفاده در شاخص اقلیم گردشگری می تواند این شاخص را نیز تغییر دهد. به عبارتی وضعیت شاخص اقلیم گردشگری وابسته به عناصر اقلیمی است. بررسی روند شاخص اقلیم گردشگری به نوعی بیانگر تغییرات داده های اقلیمی است. هدف از پژوهش حاضر واکاوی روند شاخص اقلیم گردشگری در استان تهران می باشد. در این پژوهش از داده های روزانه 10 ایستگاه سینوپتیک استان تهران شامل میانگین دما، میانگین حداکثر دما، میانگین رطوبت نسبی، میانگین حداقل رطوبت نسبی، مجموع بارش ماهیانه، میانگین ساعات آفتابی و میانگین سرعت باد بهره گرفته شده است. دوره آماری موردمطالعه از سال 1994 تا 2018 به مدت 25 سال می باشد. روش مورد استفاده در این مطالعه آزمون من کندال است. نتایج این پژوهش نشان داد در ضرایب شاخص اقلیم گردشگری روند کاهشی معناداری در فصول بهار و تابستان مشاهده می شود در صورتی که در فصول زمستان و پاییز روند افزایشی در شاخص اقلیم گردشگری وجود دارد. در فصل تابستان روند کاهشی شاخص اقلیم گردشگری چشمگیرتر است به طوری که اکثر ایستگاه ها در سطوح اطمینان 95 و 99 دارای روند نزولی هستند. به عبارتی روند افزایشی نشان از بهبود شرایط اقلیمی برای گردشگری است و نیز مقصود از روند کاهشی شرایط نامناسب برای گردشگری است. با توجه به افزایش دما و تغییرات اقلیمی احتمالی در آینده، وضعیت بهتر گردشگری به سمت دوره های سرد کشیده خواهدشد که به نظر می رسد از دلایل آن تغییرات اقلیمی، افزایش دما می باشد. به طور کلی با بررسی روند ایستگاه ها مشخص شد در فصل تابستان و بهار ایستگاه های استان تهران روندی کاهشی در شاخص اقلیم گردشگری دارند

Keywords:

وضعیت شاخص اقلیم گردشگری , آزمون من کندال , شیب سن , روند