تحلیل نقش سرمایه های اجتماعی درمدیریت مشارکتی آب (دهستان ملایعقوب) شهرستان سراب

بخش کشاورزی بزرگ ترین مصرف کنندهی آب در جهان و ایران است. از آنجا که ایران کشوری با محدودیت منابع آب می باشد، ضروری است که برای مدیریت بهینه ی منابع آب برنامه ریزی شود. با توجه به اینکه هر گونه برنامه ریزی بدون مشارکت کشاورزان موفقیتی نخواهد داشت، این تحقیق با هدف بررسی نقش سرمایه های اجتماعی در مدیریت مشارکتی منابع آب زراعی با روش توصیفی- تحلیلی انجام شد. داده های مورد نیاز از تمایل کشاورزان به مدیریت مشارکتی آبیاری و انتقال مشارکتی آب و همچنین وضیعت سرمایه های اجتماعی روستاییان در سه بعد اعتماد اجتماعی، مشارکت اجتماعی و انسجام اجتماعی در روستا از طریق ابزار پرسشنامه از 218 نفر از ساکنین روستاهای بخش ملایعقوب شهرستان سراب جمع آوری شد. بررسی ارتباط سرمایه های اجتماعی با تمایل کشاورزان به مشارکت در مدیریت آبیاری از طریق آزمون همبستگی کندال تاو بی استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که هر سه بعد سرمایه اجتماعی با مدیریت مشارکتی آبیاری همبستگی مثبت داشته و بیشترین ضریب همبستگی مربوط به انسجام اجتماعی روستاییان بوده است. بر این اساس می توان اذعان داشت که شناسایی و تقویت سرمایه های اجتماعی روستاییان می تواند در ارتقای مدیریت مشارکتی منابع آب تاثیرگذار باشد.

Keywords:

مدیریت منابع آب , نقش سرمایه اجتماعی در مدیریت آب , مدیریت مشارکتی آبیار , مدیریت مشارکتی آب.