سحر رسولی اقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه خوارزمی تهران
فاطمه تام نیا - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه خوارزمی تهران.

هدف دلخواه توسعه بهبود کیفیت زندگی همه است. بنابراین کوشش ما برای دستیابی به توسعه باید به شکلی باشد که منافع اکثریت مردم را در بر گیرد. این اصل همیشه باید در توسعه مبتنی بر برنامه مدنظر باشد. بر همین اساس در این تحقیق با استفاده از 13 شاخص اقدام به سطح بندی توسعه یافتگی مناطق گانه شهر اهواز شده است تا در برنامه های آتی مبنایی برای دست یابی به عدالت فضایی در برنامه های توسعه و عمران شهری باشد. نوع تحقیق کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف تحقیق رویکرد حاکم بر فضای تحقیق «توصیفی ـ تحلیلی» است. روش جمع آوری داده های اولیه به صورت اسنادی می باشد و از آمار نامه شهری 1397 شهر اهواز و نقشه های پایه 1:2000 طرح تفصیلی تهیه استفاده شده است. روش تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل فضایی موران و روش vikor استفاده شده است همچنین وزن دهی شاخص ها نیاز با استقاده از مدل AHP انجام شده است. نرخ اشتغال با وزن 0.136 دارای بیشترین وزن و نسبت پیری جمعیت با وزن 0.006 دارای کمترین وزن است. قابل توجه که مقدار inconsistency آن برابر 0.07 است که کمتر از 0.1 است و نشان دهنده نتایج قابل اطمینان مدل است. همچنین مدل موران نشان دهنده این است که سطح توسعه یافتگی بین مناطق در شهر اهواز به صورت الگوی تصادفی است و مقدرا آن برابر 0.001990 است. بر اساس نتایج بدست آمده منطقه 1 رتبه 1، منطقه 2 رتبه 2 و منطقه 8 رتبه سوم را به خود اختصاص داده است و مناطق 6 و 7 به ترتیب دارای رتبه آخر هستند.

سطح بندی توسعه یافتگی، شهر اهواز، عدالت فضایی، VIKOR-AHP