ایمنی در تونل های جاده ای و ریلی (۲ . مبانی و ضوابط ایمنی آتش در خطوط متروی شهری)

مترو، وسیله انتقال سریع و انبوه مسافران در بسیاری از شهرهای بزرگ به عنوان ستون فقرات سیستم حمل ونقل تلقی می شود. در مقایسه با سایر وسائط نقلیه، معمولا گزارش های ایمنی مطلوبی برای مترو وجود دارد بااین حال به دلیل حجم انبوه مسافران و تعداد محدود خروجی ها در یک محیط بسته در حادثه ای مانند آتش سوزی احتمال آسیب و تلفات بالاست. ارتباط مهمی بین تونل های مترو و ایستگاه های زیرزمینی آن از نقطه نظر ایمنی وجود دارد. ایستگاه ها دسترسی به قطار و امکان تخلیه اضطراری و نجات افراد در هنگام خطر را فراهم می کنند. قطارهایی که دچار حادثه می شوند اغلب باید در نزدیکترین ایستگاه توقف کنند. در خطوط مترو به دلیل طولانی بودن مدت زمان مداخله خدمات امداد و نجات به سبب محدودیت و دشواری دسترسی به تونل زیرزمینی نسبت به سایر سیستم های حمل ونقل مانند تونل های جاده ای است، نجات فردی نقش بسیار مهمی در حفظ جان افراد دارد. ازاین رو لازم است با تامین امکانات و تجهیزات مورد نیاز این امکان را برای مسافران درگیر حادثه فراهم کرد تا بتوانند در هنگام وقوع حوادث جان خویش را نجات دهند. این اقدامات ایمنی می تواند شامل تعبیه مسیرهای خروج، نصب علائم راهنما، به کارگیری سیستم های تهویه و مقابله با دود و سایر تجهیزات اضطراری تسهیل فرار و امداد و نجات باشد. لازم است به منظور اطمینان از کمیت و کیفیت عملکرد امکانات مورد اشاره، از ضوابط دستورالعمل ها و استانداردهای مختص به این حوزه بهره گرفته شود.