بررسی وضعیت سازمانهای غیر دولتی و خیریه در نظام سلامت ایران

همواره برخی از نیازهای بشر بصورتی بوده است که نه حکومت و نه دولت از عهده تامین آن برآمده اند و بخش خصوصی نیز نتوانسته است آنها را مرتفع سازد و به همین دلیل از دیرباز در جوامع بشری نهادهایی از میان اقشار گوناگون مردم متولد شده اند که پاسخگوی این نیازها بوده اند و در جهت رفع آن کوشیده اند. فعالیتهای مردمی با محور مذهبی و کمک به نیازمندان از قرنها پیش در میان اقوام و ملل متداول بوده است. بخش بهداشت و درمان از جمله بخشهای اجتماعی کشور است که از سالیان قبل شاهد حضو ر سازمان یافته نهادهای مردمی مثل بیمارستانها و درمانگاههای خیریه است که علیرغم تمامی کمبودها ازجمله مهمترین تشکلهای مردمی هستند که با حضور و تلاش خیرین به فعالیت مشغول هستند. این نهادهای خیریه را می توان حلقه واسط تشکلهای مردمی سنتی و اشکال جدید سازمانهای غیردولتی به حساب آورد. هدف این مقاله بررسی و توصیف وضعیت سازمانهای غیردولتی و خیریه و حضور آنها در بخش سلامت می باشد. روش بررسی: این مقاله با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و جستجو در منابع الکترونیکی و به شیوه مروری تدوین شده است. یافته ها : بطور کلی سازمانهای غیردولتی و خیریه در بخش بهداشت درمان به دو دسته تشکلهای سنتی و نوین تقسیم می شوند. تشکلهای سنتی که نهادهای خیریه نیز در آن گروه قرار می گیرند دارای ویژگیهایی از قبیل ارائه خدمات درمانی، تاکید بر نیازهای مبرم مردم، ارائه خدمات مشخص و وابستگی به افراد خییر هستند. تشکلهای نوین بیشتر بر روندهای بین المللی توجه و بر خدمات پیشگیری تاکید دارند. در بخش سلامت جمهوری اسلامی ایران سه گروه سازمانهای غیردولتی و خیریه شامل مؤسسات درمانی خیریه، انجمن های علمی و تخصصی و مؤسسا ت غیر دولتی نوین مشغول فعالیت می باشند که به تفصیل در اصل مقاله مورد بررسی قرار می گیرند. بحث و نتیجه گیری: سازمانهای غیر دولتی و خیریه در د نیای کنونی به عنوان یک واقعیت مطرح هستند و از جایگاهی والا و موثر در سطح ملی و بین المللی برخوردار هستند. این سازمانها بازوان کارآمد و سالم برای کمک به دولتها و رشد و ارتقای ملتها هستند. بخش بهداشت و درمان به دلیل ماهیت انسانی فعالیتهایش همواره از کمک سازمانهای غی ر دولتی و خیریه و مشارکتهای مردمی برخوردار است و امروزه با تشکیل سازمانهای غیر دولتی و مردمی جدید در این عرصه نیازمند توجه بیشتر دولت به این سازمانهاست. تدوین سیاستهای کلان برای مشارکت بخش غیردولتی و خیریه، در برنامه ریزی و سیاستگذاری سلامت، ایجاد تسهیلات برای جلب کمک های مالی داخلی و خارجی، ارتقا ظرفیت های درون سازمانی و اصلاح ساختار مدیریتی سازمانهای غیر دولتی و خیریه, توانمند سازی و ایجاد تسهیلات در برقراری ارتباطات بین المللی می تواند باعث اثر بخشی و کارآمدی فعالیت سازمانهای غیر دولتی و خیریه در بخش سلامت شود.

Keywords:

سازمانهای غیر دولتی , سازمانهای خیریه , نظام سلامت