اثربخشی داستان‎های استعاره‎ای و دستورالعمل‎های ساده تحت اللفظی بر توجه و کنترل پاسخ کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه /بیش فعالی

مقدمه  هدف این مطالعه بررسی اثربخشی مداخلات کلامی با استفاده از داستان‎های استعاره‎ای با و بدون پس زمینه موسیقی و دستوالعمل‎های ساده تحت اللفظی بر توجه و کنترل پاسخ برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه /بیش فعالی است. روش کار روش پژوهش حاضر، آزمایشی و از نوع طرح‎های شبه آزمایشی [1]با  طرح پیش آزمون- پس آزمون – پیگیری با گروه کنترل می‎باشد. شرکت کنندگان از بین مراجعین 10 تا 12 ساله مراکز مشاوره آموزش و پرورش  شهر شیراز  که توسط یک روانپزشک، دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی تشخیص داده شده بودند، انتخاب شدند. نمونه گیری اولیه بر اساس روش نمونه گیری در دسترس (به تشخیص روانپزشک و روانشناس)  صورت گرفت شده و به صورت تصادفی در 4 گروه 8 نفری آزمایش و کنترل جایگزین گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که نمرات توجه و کنترل پاسخ این کودکان بعد از مداخلات کلامی با استفاده از داستان‎های استعاره‎ای و دستورالعمل‎های ساده تحت الفظی و گروه کنترل بطور معناداری افزایش داشت. اما تفاوت  افزایش نمرات بین چهار گروه با روش‎های مداخله مختلف معنا دار نبود. نتیجه گیری   این مطالعه نشان داد که مداخلات گروهی کلامی و غیر کلامی در بهبود توجه و کنترل پاسخ کودکان مبتلابه اختلال نقص توجه/ بیش فعالی موثر است. اما تفاوت تاثیر گروه‎های مختلف مداخله  قابل ملاحظه نیست. با توجه به افزایش نمرات توجه و کنترل پاسخ  کودکان در گروه کنترل، می‎توان عضو گروه بودن را در افزایش نمرات موثر دانست. 1. Quasi-experimental Design

Keywords:

اختلال نقص توجه /بیش فعالی , استعاره , توجه , کنترل پاسخ , کودک , مداخله کلامی