علیرضا حیدری - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی تربیتی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
پرویز عسگری - گروه روانشناسی، واحد اهواز ، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ،ایران. (نویسنده مسول)
سعید بختیارپور - گروه روانشناسی، واحد اهواز ، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ،ایران.
علیرضا حیدرئی - گروه روانشناسی، واحد اهواز ، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ،ایران.
فریبا حافظی - گروه روانشناسی، واحد اهواز ، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ،ایران.

مقدمه  رضایت از زندگی زناشویی می‎تواند بر ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی، از جمله بر سلامت جسمی‎و روانی زوج ها تأثیر بگذارد لذا این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطه گری ناگویی خلقی در ارتباط بین افسردگی و رضایت زناشویی با تعدیل گری جنسیت انجام شد. روش کار جامعۀ آماری شامل کلیه معلمان متاهل مقطع ابتدایی آموزش و پرورش منطقه آزاد اروند بود که در سال تحصیلی 97-1396 مشغول به خدمت بودند، 300 آزمودنی به عنوان نمونه پژوهش از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش جهت اندازه گیری متغییرها عبارت بودند از: مقیاس ناگویی خلقی بگبی، پارکر و تیلور، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه افسردگی بک پاسخ دادند. داده‎ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Amos تحلیل شدند. نتایج نتایج نشان داد که  افسردگی با رضایت زناشویی رابطه مستقیم منفی و معنی دار دارد(28/0-=β و 01/0 ≤p)، رابطه مستقیم بین ناگویی خلقی و رضایت زناشویی نیز منفی و معنی دار است(10/0-= β و 05/0≤p)، بین افسردگی و ناگویی خلقی رابطه مستقیم، مثبت و معنی دار وجود دارد( 21/0= β و01 /0 ≤p)، همچنین بین افسردگی با رضایت زناشویی از طریق ناگویی خلقی رابطه غیر مستقیم وجود دارد. (02/0-= β و01/0≤p). و نهایتا نتایج نشان داد جنسیت رابطه افسردگی و رضایت زناشویی را تعدیل نمی‎کند. نتیجه گیری   می‎توان چنین استنباط کرد که هرچه علایم افسردگی در زوجین کاهش یابد رضایت زناشویی آنها هم به صورت مستقیم و هم از طریق کاهش ناگویی هیجانی بیشتر می‎شود.

رضایت زناشویی, ناگویی خلقی, افسردگی