خلیل رنجبر - دانشجوی مقطع دکتری تخصصی روان شناسی، مرکز تحصیلات تکمیلی، دانشگاه پیام نور تهران
علی اصغر کاکوجویباری - استاد گروه روان شناسی، دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران.
نصرالله عرفانی - دانشیار گروه روان شناسی تربیتی، دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران

مقدمه: کودکان و نوجوانان در فرآیند رشد و بالندگی خود، مهارت‌های ارتباطی و نحوه‌ی مقابله با چالش‌های زندگی را یاد می‌گیرند‌که پایه‎ریزی شخصیت افراد در بزرگسالی می‎باشد. لذا پژوهش حاضر به ت‍أثیرآموزش مهارت‎های زندگی بر سلامت روانی و ارتباط بین فردی دانش آموزان دوره دوم متوسطه در استان کردستان پرداخته است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده ونمونه آماری در این پژوهش معادل 86  نفربه حجم نمونه برآورد شده، روش نمونه گیری در این پژوهش طبقه­ای نسبی بود است، و نمونه‌ی تحقیق شامل 240 نفر (120 نفر دختر و 120 نفر پسر) که به صورت تصادفی انتخاب شده‎اند. ابزار مورد استفاده ازآزمون GHQ و پرسشنامه محقق ساخته 25 سؤالی(با تأیید اعتبار و روایی آلفای کرانباخ و سطح 80٪ )استفاده شد.وجهت بررسی فضیه‎ها از تحلیل کواریانس چند متغیری همراه با تحلیل کواریانس ساده استفاده شد و سپس تحلیل داده‎ها با نرم افزار spss صورت گرفت. نتایج: نتایج نشان می‎دهد که خرده مقیاس اضطراب و افسردگی به طور قابل توجهی متفاوت است و میزان اقسردگی افرادی که آموزش دیده‎اند کمتر از افراد آموزش ندیده هستند. اما اختلاف در دو خرده مقیاس اختلالات جسمی ‎و عملکرد اجتماعی معنی دار نیست. نتیجه گیری: به طور کلی آموزش مهارت‎های زندگی در دانش آموزان متوسطه دوم (دختر و پسر) در کردستان موثر بود. میزان مهارت‎های زندگی دانش آموزان آموزش دیده بیشتر از میزان مورد انتظار بود و تفاوت معنی دار بود. در این پژوهش همچنین تأثیر آموزش در ارتباط بین فردی تایید شده است.

آموزش مهارت‎های‌زندگی, روابط بین‌فردی, بهداشت روانی