محمد جعفر چمنکار - استادیار دانشگاه ارومیه

دولت شاهنشاهی پهلوی دوم از ابتدای دهه پنجاه ش./ هفتاد م. به‌منظور سرکوب جنبش آزادی‌بخش ظفار، با اعزام مستقیم بیش از 3 هزار نفر از نیروهای مسلح ایران که به‌تدریج تا 10 هزار نفر افزایش یافت، سلسله‌نبردهایی را در سلطنت عمان آغاز کرد که در نهایت با شکست شورشیان به اتمام رسید. هدف از این پژوهش، بررسی علل این اقدام و انگیزه‌های حاکمیت پهلوی دوم برای پذیرش چنین نقش سنگین و پرهزینه‌ای است. نگارنده معتقد است که مداخله نظامی ایران در بحران ظفار، نتیجه مجموعه‌ای از علل و شرایط سیاسی، اقتصادی و نظامی داخلی و خارجی بوده است و بدون تأکید بر یک عامل، باید مجموعه عوامل را در یک شبکه زنجیره‌ای و تأثیرگذار بر یکدیگر بررسی کرد

پهلوی دوم, سلطنت عمان, شورش ظفار, علل مداخله