ملیحه محمدی - دانشجوی دکتری ژئومرفولوژی، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی، دانشگاه اصفهان
عبدالله سیف - استادیار دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی، دانشگاه اصفهان

فناوری سنجش از ابزاری برای شناسایی و بررسی تغییرات رخساره‌های ژئومرفیک است. تهیة نقشه‌های ژئومرفیک و آشکارسازی تغییرات یکی از ارکان اصلی جهت اجرای طرح‌های مربوط به ارزیابی قابلیت اراضی است. در این تحقیق تغییرات رخساره‌های ژئومرفیک مخروطه دلتایی زاینده­رود در بازه زمانی 27 ساله با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای MSS (1975) و ETM+ (2002)، نقشه­های توپوگرافی و زمین­شناسی و مطالعات میدانی، مورد بررسی قرار گرفت. تصویر ماهواره‌ای +ETM به روش      نزدیک­ترین همسایه با درصد خطای 15/0 و تصویر ماهواره‌ای MSS با درصد خطای 18/0 تصحیح هندسی گردید. برای هر تصویر با استفاده از پروفیل طیفی و شاخص PCA بهترین ترکیبات رنگی کاذب تهیه گردید. پس از استرچ خطی با استفاده از روش طبقه­بندی نظارت­‌شده نقشه رخساره‌های هر دو تصویر با دقت کلی62% (MSS 1975) و دقت کلی 74% (ETM+ 2002) تهیه گردید. نقشه‌های حاصله با استفاده از روش مقایسه بعد از طبقه­بندی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که رخساره زمین­های پف­کرده از 13 کیلومتر مربع (MSS 1975) به 26 کیلومتر مربع (ETM+ 2002)، و رخساره پهنه ماسه‌ای- رسی نیز از 45 به 52 کیلومتر مربع افزایش وسعت داشته است. در حالی که بقیه واحدها به دلیل حاکم بودن شرایط خشکسالی و در پاره‌ای از موارد تغییر کاربری اراضی با کاهش مساحت مواجه بوده‌اند.

آشکارسازی تغییرات, مقایسه بعد از طبقه‌بندی, رخساره ژئومرفولوژی, دلتایی زاینده رود