وحید علی آبادی - دانشجوی دکتری گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا
رضا موحدی - عضو هیات علمی/دانشگاه بو علی سینا
عبدالحمید پاپ زن - دانشیار و عضو هیئت علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه رازی

از آنجا که امروزه یکی از شاخص های اصلی سنجش توسعه یافتگی کشورها، سهم یک جامعه در تولید دانش است، ارزیابی عملکرد واحدهای آموزشی و به تبع آن ارتقای کارایی آنها اهمیت دو چندان یافته است. توسعه علمی یک منظومه دانشگاهی، نیازمند توسعه اکوسیستم و فضای کارافرینی به صورت بنیان های نظری، تبیین و تدوین چارچوب های مفهومی و الگوهای تجربی، و بهره گیری از روش شناسی های پژوهش علمی مقتضی است تا از رهگذر آن، سنت و هنجارها، بنیان ها، فرآیندها و مرزهای آن منظومه نهادینه شودو به تولید دانش نوین کارافرینی منجرشود از آنجا که موفقیت در هر دانشکده ی نیازمند اندازه گیری عملکرد و برنامه ریزی برای بهبود آن است، در این تحقیق هدف اندازه گیری کارایی نسبی و رتبه بندی گروه آموزشی ترویج و آموزش کشاورزی ایران که شامل 12 گروه است با استفاده روش تحقیق تحلیلی کاربردی و روش تحلیل پوششی داده ها از جمله مدلهای مضربی BCC و CCR وتحلیل رابطة خاکستری به کمک نرم افزار WinQSB و Deap 2.1 است برای تعیین ضریب کارایی نسبی ازرویکرد خروجی محور و برای مقایسه و رتبه بندی گروه آموزشی ترویج و آموزش کشاورزی کارا از تحلیل رابطة خاکستری استفاده شده است. یافته ها نشان داد که 34 درصد از گروه آموزشی ترویج و آموزش کشاورزی مورد بررسی، براساس مدل CCR و 48 درصد براساس مدل BCC ، دارای کارایی در تولید دانش کارافرینی و سایره گروهای آموزشی از کارایی نسبی در تولید دانش کارافرینی برخوردارهستند. براساس تحلیل رابطه خاکستری گروه های ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه گرگان،رازی،اهواز،زنجان ،بوعلی سینا ،تهران و تربیت مدری به ترتیب در تولید دانش کارافرینی کارا هستند.

کارایی نسبی, تولید دانش کارافرینی, رابطة خاکستری, تحلیل پوششی داده ها