محمد فروزنده - دانشگاه زابل

به منظور ارزیابی محلول‌پاشی بوریک اسید و سولفات روی در مراحل رویشی و زایشی بر غلظت عناصر و عملکرد روغن کلزا در منطقه سیستان در سال زراعی 94-1393 در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل (چاه نیمه) آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل محلول‌پاشی در چهار سطح شامل شاهد (عدم محلول‌پاشی)، اسید بوریک (غلظت 2 گرم در لیتر)، سولفات روی (غلظت 2 گرم در لیتر) و سولفات روی+ اسید بوریک (غلظت 2+ 2 گرم در لیتر) و زمان محلول‌پاشی در سه سطح محلول‌پاشی در مراحل رشد رویشی (90 روز پس از کاشت)، زایشی (120 روز پس از کاشت) و رویشی+ زایشی بودند. نتایج نشان داد نوع محلول‌پاشی به‌جز بر عدد اسپد بر تمام صفات مورد بررسی تأثیر معنی‌داری داشت. زمان محلول‌پاشی بر همه صفات مورد بررسی به‌جز وزن هزار دانه و عدد اسپد تأثیر معنی‌دار داشت. بیشترین عملکرد دانه (2610 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد روغن (6/1569 کیلوگرم در هکتار) و درصد پروتئین دانه (2/42 درصد) در تیمار محلول‌پاشی اسید بوریک+ سولفات روی در هر دو مرحله رویشی و زایشی مشاهده شد که به‌ترتیب نسبت به شاهد 8/66، 7/76 و 8/52 درصد افزایش نشان داد. بیشترین میزان جذب نیتروژن دانه و کاه به‌ترتیب به میزان 7/6 و 9/2 درصد از محلول‌پاشی اسید بوریک+ سولفات روی در هر دو مرحله رویشی و زایشی به‌دست آمد. محلول‌پاشی توأمان بور و روی موجب افزایش غلظت این عناصر در دانه کلزا به میزان 3/36 و 2/39 درصد نسبت به شاهد شد. بر اساس این نتایج محلول‌پاشی بور و روی در هر دو مرحله رویشی و زایشی گیاه، سبب افزایش عملکرد دانه و روغن و کیفیت دانه کلزا در منطقه سیستان شد.

پروتئین دانه, درصد روغن, سولفات روی, محلول‌پاشی, نیتروژن کاه و دانه