پیش بینی تاب آوری بر اساس مزاج با نقش تعدیل‌گری جنسیت

مقدمه: تاب­ آوری، توانایی انسان در مقابله با شرایط پرخطر و استرس ­زاست، اما همه افراد به ­طور یکسان تاب ­آور نیستند. به دلیل ماهیت استرس­ زا بودن حرفۀ پرستاران، تاب­ آوری کیفیتی ضروری برای پرستاران است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش مزاج در پیش بینی تاب­ آوری، با توجه به نقش تعدیل­ گر جنسیت در بین پرستاران انجام شد روش: روش­شناسی در این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می­باشد. مشارکت­ کنندگان شامل پرستاران بخش­ های مختلف بیمارستان امام (ع) شهرستان کرمانشاه بودند که با استفاده از روش نمونه­ گیری تصادفی ساده و فرمول کوکران تعداد 165 نفر (104 زن و 61 مرد) انتخاب شدند. در جمع‌آوری داده­ها از پرسشنامه استاندارد تعیین مزاج سلمان­ نژاد و پرسشنامه تاب­ آوری کانر – دیویدسون (CD-RISC) و برای تحلیل داده­ ها از آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شده است. یافته­ ها: یافته‌های بدست­ آمده از این پژوهش، نشان می‌دهد که گرمی مزاج پرستاران، تاب­ آوری آنان را افزایش و سردی مزاج این میزان را کاهش می­دهد و خشکی مزاج پرستاران، میزان تاب­ آوری را کاهش و تری مزاج پرستاران موجب افزایش تاب­آوری می­شود. همچنین تعدیل­ کنندگی جنسیت در رابطه بین تاب­ آوری و مزاج مورد تأیید قرار گرفت. بدین معنا که تأثیر مزاج بر تاب­ آوری پرستاران، در زنان و مردان متفاوت است. نتیجه­ گیری: مزاج پرستاران نقش مهمی در میزان تاب­ آوری آنها دارد و یافته­ های پژوهش این رابطه را تأیید می ­کند. پیشنهاد  می­ شود که برای جذب و استخدام پرستاران سنجشی در بخش مدیریت منابع انسانی بیمارستان­ ها در مورد تعیین مزاج آنان صورت گیرد و پرستارانی که مزاج متناسب با شغل استرس ­زای پرستاری دارند، انتخاب شوند.    

Keywords:

تاب آوری , مزاج , گرمی , خشکی