بررسی موانع بازاریابی صنایع دستی

در طی سالهای اخیر ، پیچیدگی مناسبات تجاری جهان و آزادسازی تجاری تحت نظارت سازمان تجارت جهانی و کاهش موانع گمرکی و حقوقی سبب گردیده که رقابت در عرصه بین المللی فشرده تر گردد. تجارت در سطح بین الملل، دیگر به سادگی گذشته نیست و از کوچکترین غفلت، رقبا بیشترین سود را خواهند برد، صادرات محصولات ایرانی نیز از این مقوله مستثنا نیست. پیش بینی کاهشدرآمدهای حاصل از صدور نفت و نوسانات شدید آن ، افزایش جمعیت کشور ، کاهش قدرت خرید با درآمدهای نفتی و مهم تر از همه پایان پذیر بودن منابع نفت مدتهاست که سیاست گذاران و برنامه ریزان کشور را به این باور رسانیده است که توسعه صادرات غیر نفتی و رهایی از اقتصاد تک محصولی ضرورتی اجتناب ناپذیر است. صادرات و جایگاه آن در توسعه: ساده ترین و کم ریسک ترین راه برایورود به بازارهای خارجی ، صادرات است. فروش از طریق صادرات کمترین تخصیص امکانات و کمترین تغییرات را بر روی برنامه های داخلی شرکت می گذارد. صادرات موردی هنگامی صورت می گیرد که شرکت هر چند وقت یکبار به طور انفعالی به دلیل داشتن محصول مازاد بر مصرف داخلی ، آنها را به خریداران کشور خارجی بفروشد. صادرات فعال هنگامی صورت می گیرد که شرکت تصمیم بگیرد محصولاتش را به کشور مورد نظر صادر کند. در هر دو حالت شرکت ممکن است محصولات را در کشور تولید نماید یا آنها را برای بازار مورد نظر تغییر دهد و یا به همان شکلی که در داخل کشور مصرف می شود ، صادر کند صنایع دستی از صنایعی به شمار می رود که از ظرفیت های لازم برای توسعه سرمایه گذاری و ایجاد کسب و کارهای مولد برخوردار است و با قابلیت اشتغال مفید و تولید مؤثر، می تواند نقشی تأثیرگذار بر افزایش سرانه درآمد ملی داشته باشد. این پژوهش از نوع کمی و هدف و ماهیت آن، کاربردی است و از نظر گردآوری داده ها نیز توصیفی - پیمایشی می باشد. در پژوهش حاضر، به شناسایی و بررسی مهم ترین موانع توسعه بازار داخلی صنایع دستی استان ایلام که دارای توانمندی های مناسبی می باشد، پرداخته شده است. جامعه پژوهش؛ شامل 506 نفر از اساتید و دانشجویان تحصیلات تکمیلی، فعالان صنایع دستی، مدیران و کارشناسان بوده است.

Keywords:

صنایع دستی , صادرات , سیاست های حمایتی , بازاریابی , بازارهای خارجی