فاطمه اسفندیاری مهنی - دانشجوی دکتری دانشگاه یزد- ایران
محمدرضا نجاریان - استاد دانشگاه یزد
محمد خدادادی - دانشیار دانشگاه یزد

واژه سازي به کمک» وندها« در زبان فارسی بسیار رایج است. وندها به دو دسته تقسیم میشوند: وندهاي تصریفی همچون نشانه هاي جمع و ي نکره که واژه جدید نمی سازند، لیکن وندهاي اشتقاقی ترکیبات جدیدي می سازند. این تکواژها که به ترتیب درّاول، وسط یا آخر واژه ها می آیند، مفهوم جدیدي به آنها می بخشند. در خسرو و شیرین و لیلی و مجنون نظامی ترکیبات ونددار خوش ساخت و گوش نوازي دیده میشود که در زبان امروز هم میتوانند متداول و رایج شوند و باعث گسترش واژگان زبان فارسی گردند. بسامد این ترکیبات در زبان فارسی و به خصوص شعر نظامی فراوان است. در این پژوهش به الگوهاي واژه سازي درونمتنی در این منظومه ها و تنوع آن بر اساس محور جانشینی و همنشینی می پردازد که نشان از آشنایی نظامی با ویژگیها و امکانات زبان بوده است.

نظامی، خسرو و شیرین، لیلی و مجنون، واژهسازی، وندها.