بررسی کارکرد زنان با رویکرد جمعیتی ازدواج ، زاد ولد وطلاق در (شاهنامه)

بررسی ساخت جمعیتی درآثار ادبی یک مطالعه فرهنگی در علم جمعیت شناسی است ، نمود ( ازدواج ،زاد ولد،وطلاق )در شاهنامه یک بخش از جامعه شناسی کیفی می باشد ، بدنبال بررسی این مضامین روش تحقیقی که به کار برده شده اسنادی و کتابخانه ای بوده و جامعه مورد مطالعه شاهنامه است، جمع آوری اطلاعات از طریق تهیه فیش از کتاب های شاهنامه فردوسی، کتب و ... و مقاله ها و پایان نامه ها صورت گرفته و سپس دسته بندی و تجزیه و تحلیل شده است .چهارچوب نظری که بررسی می شود با استفاده از نظرات صاحب نظران در حوزه جامعه شناسی در ادبیات فارسی : شامل (نظریات لوسین گلدمن و میخاییل باختیین)و نظریات جمعیتی : ازدواج و زاد ولد و طلاق( با استفاده از نظرات دورکیم ومورگان )می باشد. با تعقیب این دو پرسش (: پیوند میان ساخت اجتماعی و نمودهای ادبی در قرن 4 ، چگونه بسته شده ؟و نمودهای ساخت جمعیتی ایران در آثار فردوسی وجود دارد ؟) و بدنبال مطالعه شاهنامه ، تاثیر گذاری شرایط محیطی واجتماعی ونمود مضامین ازدواج و زاد ولد و طلاق در این اثر ملموس است . فردوسی ازدواج با محارم ، ازدواج با بیگانگان و ازدواج های درون گروهی را درتاریخ ایران انجام شده به نظم در می آورد. وجود فرزندان سالم و توانا از انگیزه های ازدواج است . خانواده های سالم ، عشق به همسر را به تصویر می کشد و بسی جای افتخار است که دراین اثر ملی ، طلاق ثبت نشده است .

Keywords:

ازدواج , باروری , زادوولد , طلاق , جامعه شناسی ادبیات , شاهنامه