نمادهای اسطوره ای در درس دوازدهم فارسی یازدهم »کاوه دادخواه« دوره متوسطه دوم

قلمرو اسطوره ها، قلمرو نمادها است؛ یعنی تمام اسطوره ها با زبانی نمادین بیان میشوند. در حقیقت، اسطوره یک نوع معرفت شناسی بر مدار فلسفه زیبایی شناسی است که بیش از آنکه بر مدار عقل باشد، بر مدار عاطفه، احساس، تخیل و نماد میگردد. نماد برجسته ترین و پررمز و رازترین تصویر شعری است و بیانگر کلیات و مفاهیم سترگ به وسیله موضوعات جزئی است. نمادهای رمزی ویژه متون اشعار حماسی است. شاهنامه فردوسی بزرگترین اثر حماسی در زبان فارسی است که مفاهیم و باورهای اسطوره ای و تاریخی در آن تجلی می یابد. بیشک از بی نظیرترین آثار شعرفارسی است که درآن اسطوره ها به زیباترین شکل ممکن خلق شده و به تصویر کشیده شده اند. از قرن پنجم به بعد هیچ شاعر پارسی زبانی بر کنار از تأثیرات شعری شاهنامه نبوده و تا روزگار ما این تأثیرگذاری همچنان پایدار مانده است. فردوسی با مهارت و تبحر خاص، دنیای پیرامون خود را به زبان رمز بیان میدارد تا مخاطب خویش را به دریافت آن رموز را آگاه سازد. اسطوره ها به عنوان زائیده ژرف ترین لایه های تصور انسان پدید آمدند تا در قالب روایتهایی نمادین پاسخی باشند برای بزرگترین پرسش ها و سهمگین ترین چالشهای پیش روی نیاکان نخستین بشر تا فلسفه و توجیهی باشد برای شگفتترین دل مشغولی های انسانهای آغازین. در این جستار تلاش بر این خواهد بود که به شیوهای تحلیلی و توصیفی، ابعاد و ویژگیهای نمادهای اسطورهای را با تکیه بر درس دوازدهم فارسی متوسطه دوم »کاوه دادخواه« را بررسی و تحلیل کند.

Keywords:

نماد , اسطوره , اهریمن , ضحاک , کاوه , فردوسی , فارسی یازدهم.