سینا اسدپور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابعآب، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشگاه تهران
علی آبگون - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابعآب، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشگاه تهران
امیرحسین نظری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابعآب، گروه مهندسی آبیاری و زهکشی، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
کیومرث ابراهیمی - استاد ، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشگاه تهران

عدم توازن و تعادل در تخصیص و برداشت بی رویه ی منابع آب رودخانه ها منجر به کاهش حق آبه ی زیستمحیطی آنها شده است. هدف اصلی این مقاله برآورد و مقایسه ی دبی زیست محیطی رودخانه های دیناچال و پسیخان از استان گیلان در دوره ده ساله اخیر است. رودخانه ی دیناچال در غرب و رودخانه ی پسیخان در شرق استان گیلان واقع شده اند. در این مطالعه از مجموعه آسیبها و چالشهایی که رودخانه های گیلان با آنها درگیر هستند به طور خاص به عامل دبی زیست محیطی و نقش آن در آسیب های کیفی با سه روش پرداخته شده است. روشهای تنانت و دبیآبزیان با رویکرد هیدرولوژیکی و روش محیط خیس شده((WPM1 با رویکرد هیدرولیکی مورد استفاده قرار گرفته است. البته روش تنانت با توجه به اینکه بر مبنای رودخانه های دایمی توسعه داده شده است برای استفاده در مناطق پر بارش ایران مناسب تر است. نتایج این پژوهش حاکی از وضعیت مناسب رودخانه ی دیناچال در تمامی ماه های سال و شرایط نامناسب رودخانه پسیخان در فصل تابستان و به خصوص در مرداد ماه است.

آلودگی، بهره برداری پایدار، محیط زیست، منابع آب