بهاره رشیدبیگی - کارشناس ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی بروجرد، دبیر تربیت بدنی
محمدرضا رضایی - کارشناس تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، دبیر تربیت بدنی
فاطمه امانی - کارشناسی تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبایی ارومیه، دبیر تربیت بدنی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه سازگاری اجتماعی معلمان زن ورزشکار و غیر ورزشکار در مقطع متوسطه اول شهرستان سنندج می باشد. جامعه آماری تحقیق را کلیه معلمانی که در مقطع متوسطه اول شهرستان سنندج شاغل هستند تشکیل می دهند. از این جامعه تعداد 302 نفر ( 200 نفر غیر ورزشکار و 102 نفر ورزشکار ) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی به شکل خوشه ای برگزیده شدند. در این پژوهش از بخش سازگاری اجتماعی پرسشنامه استاندارد سازگاری فردی- اجتماعی کالیفرنیا (CTP) شامل 6 خرده مقیاس ( معیارهای اجتماعی، مهارت های اجتماعی، علایق ضد اجتماعی، روابط خانوادگی، روابط مدرسه ای و روابط اجتماعی) استفاده شد. 7 فرضیه در این تحقیق مطرح می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون u من ویتنی استفاده شد. نتایج این تجزیه و تحلیل نشان می دهد که بین معلمان زن ورزشکار و غیر ورزشکار شاغل در مقطع متوسطه اول در معیارهای اجتماعی، علایق ضد اجتماعی و روابط خانوادگی تفاوت معناداری وجود ندارد اما معلمان زن ورزشکار در مهارت های اجتماعی، روابط مدرسه ای، روابط اجتماعی و سازگاری اجتماعی به شکل معناداری از معلمان زن غیرورزشکار وضعیت بهتری دارند. به نظر می رسد توجه بیشتر به فعالیت های ورزشی می تواند موجبات سازگاری اجتماعی و سلامت روان معلمان را فراهم آورد.

ورزشکار، غیرورزشکار،فعالیت های ورزشی،سازگاری اجتماعی.