رسول قلی پورفردمیرزانلو

شید فکر کنیم وظیفه فعالان محیط زیست است که اکوسیستم را حفظ کنند، اما نمی توانیم به این بهانه از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنیم. این وظیفه همه ما است که جلوی تخریب زمین و طبیعت آن را بگیریم. ما که ساکنین کره زمین هستیم، لازم است اقدامات فوری برای کاهش تمام احتمالات از دست رفتن این خانه زیبا و چیزهایی که در آن قرار دارد را انجام دهیم. بهره وری کشاورزی در هر کشوری در ارتباطی نزدیک و تنگاتنگ با کیفیت و عمق خاک زراعی آن کشور قرار داشته و به جرات می توان گفت که هر کشوری دارای منابع خاک غنی تر، حاصلخیزتر و فراوان تری باشد و از آن به بهتزین و مناسب ترین وجه، بهره برداری کند، ثبات، پایداری، امنیت و رفاه خود را تضمین کرده است. اگرچه از نظر علمی، خاک را جز منابع طبیعی تجدید شونده قرار داده اند، اما با توجه به روند کند تشکیل، در عمل جزء منابع طبیعی غیرقابل تجدید به شمار می آید. علیرغم اهمییت حیاتب خاک برای ادامه بقا آدمی، معضلی جدی آن را تهدید می کند و آن چیزی نیست جز پدیده فرسایش. فرسایش خاک را می توان به عنوان بحران جدی تلقی نمود. اگر همه دست به دست هم بدهیم می توانیم تغییر اساسی ایجاد کنیم و شاید ظرف چند سال آینده ببینیم میزان ویرانی محیط زیست کاهش یافته است. اهمیت و نقش خاک در تغییرات آب و هوایی، فرسایش زمین، امنیت غذایی و نیز اکوسیستم به ترتیب موضوع کنئانسیون سازمان ملل در خصوص تغییرات آب و هوایی، کنوانسیون سازمان نلل در خصوص مبارزه با بیابان زایی و نیز کنوانسیون تنوع زیستی به عنوان مصادیقی از منابع الزام آور مرتبط در عرصه حقوق بین الملل محیط زیست می باشد. بررسی های انجام یافته در اسناد موجود حقوق بین الملل محیط زیست نشان می دهد که رویکرد های متفاوت مطروح در آن اسناد نسبت له موضوع خاک و پراکندگی و عدم انسجام اقدامات مورد نیاز باعث گردیده تا اسناد حاضر فاقد کارایی موثر و لازم به منظور حفاظت و بهره بردازی پایدار از خاک با لحاظ نمودن ویژگی های کارکردهای خاص آن باشند. از این رو، ایجاد یم نظام حقوقی بین المللی جامع و خاص در زمینه حفاظت، مدیریت و بهره برداری پایدار از خاک ضروری به نظر می رسد.

حفاظت خاک، اکوسیستم، محیط زیست