تأثیر تراکم های مختلف کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ریحان (.Ocimum basilicum L) تحت تنش خشکی در شرایط اقلیمی بوکان

ریحان یکی از مهمترین گیاهان خانواده نعناعیان است که از نظر دارویی، غذایی و بهداشتی کاربرد فراوان دارد. تعیین تراکم کاشت مناسب برای استقرار و رشد یکی از فاکتورهای مهم برای گیاهان می باشد و همچنین اثر آبیاری های مختلف در گیاهان ضروری و در سطح های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد و برای رشدشان حیاتی است. به منظور بررسی اثر تراکم کاشت و تنش خشکی بر روی عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی ریحان آزمایشی در سال 1398 در یکی از مزارع ارومیه به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به اجرا درآمد. فاکتور اصلی شامل دوره های آبیاری (5، 10 و 15 روزه) و فاکتور فرعی شامل تراکم های مختلف کاشت (25 ٚ×15 ،25×20 و 25 ×25 سانتی متر) بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که تراکم کاشت باعث اختلاف معنی داری در صفت های قطر بوته، تعداد شاخه در بوته و تعداد گل آذین در بوته گردید. همچنین اعمال تنش های مختلف در صفت های ارتفاع بوته، تعداد شاخه در بوته، تعداد گل آذین، وزن هزار دانه، عملکرد اسانس و درصد اسانس اختلاف معنی داری را ایجاد کرد. اثر متقابل آبیاری و تراکم کاشت نیز بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک در چین اول و دوم در سطح احتمال 5% دارای اختلاف معنی داری بود به طوری که بیشترین عملکرد رویشی هنگام گلدهی (1792 کیلوگرم در هکتار) در گیاه تیمار شده با آبیاری 5 روزه و تراکم کاشت بیشتر و کمترین مقدار در تیمار آبیاری با دوره 15 روزه و تراکم 20 ×15 سانتی متر بدست آمد. در رابطه با عملکرد بذر نیز حداکثر عملکرد (621 کیلوگرم در هکتار) در گیاه تیمار شده با دوره آبیاری کمتر و تراکم کاشت بیشتر حاصل شد.

Keywords:

ریحان , تنش خشکی , عملکرد , تراکم کاشت