بررسی مصالح قابل بازیافت در معماری و هم راستا با محیط زیست

ایده ی استفاده از مواد و مصالح بازیافتی از دو جهت می تواند مفید باشد، یکی از جهت پاکسازی و بهبود محیط زیست و دیگر از جهت کاهش هزینه های ساخت. استفاده مجدد به این معناست که از محصولات به شکل اولیه ی آنها بیشتر از یک بار استفاده شود و مزایای آن عدم استفاده از منابع، م واد اولیه، انرژی و همینطور کاهش تولید زباله است. این ایده شامل انواع ایده هایی است که برای سیستم مدیریت پایدار ضایعات توسعه پیدا کرده اند: کاهش، استفاده مجدد، طراحی مجدد، تعمیر، بازسازی، بازتولید، بازیافت، فروش مجدد باید توجه کرد که تعداد منابع کافی برای خلق محیط های مصنوع در جهان وجود ندارد که بتوان برای بازسازی هر نسل از ساختمان ها، مقداری جدید از آنها را مورد استفاده قرار داد، این استفاده مجدد می تواند در مسیر استفاده از مصالح بازیافت شده یا فضاهای بازیافت شده شکل بگیرد. معماری پایدار در سال های اخیر، به واسطه ضروریات جدید در زمینه موضوعات محیط زیستی، بیشتر شناخته شده است. به علاوه پیشرفت های تکنولوژیکی به معماران طیف وسیعی از تکنیک ها را برای رسیدن به این مقصود عرضه کرده است و طراحان آگاهی بیشتری درباره چگونگی نقش ساختمان ها در مشکلات محیطی کسب کرده اند. هر سراختمان باید به گونه ای طراحی شود که استفاده از منابع جدید را به حداقل برساند و در پایان عمر مفید خود، منبعی برای ایجاد سازه های دیگر باشد. در این مقاله استفاده از صنعت بازیافت در معماری و کاربرد مواد دورریز و مصالح بازیافتی در ساخت و روش مطالعه به صورت تحلیلی با مطالعه ی اسناد و مدارک کتابخانه ای ضرورت استفاده از مواد بازیافتی در معماری تشریح و با بررسی نمونه های اجرا شده در کشورهای توسععه یافته راهکارهایی جهت نحوه ی کاربرد این مواد در ساختمان سازی در کشور ارائه شود.

Keywords:

محیط زیست , بازیافت , معماری پایدار , سوخت های فسیلی , مواد بازیافتی