اثر یک دوره تمرینات هوازی بر بیان PI3K / AKT1 و حساسیت انسولین در هپاتوسیت های کبدی رت های ویستار چاق

جامعه آماری را رت های نر ویستار حیوان خانه دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله ایران تشکیل داده اند که 16 سر رت ویستار 10 هفته ای با وزن 20±220 گرم که همگی از ویژگی های فیزیکی و سنی مشابهی برخورداربودند توسط 8 هفته رژیم غذایی پرچرب چاق شدند و به شیوه تصادفی در 2 گروه چاق (کنترل و هوازی) قرار گرفتند. برای ایجاد چاقی، از رژیم غذایی پرچرب برای مدت 8 هفته استفاده شد. جهت تهیه غذای پرچرب به غذای استاندارد موش های صحرایی که از شرکت خوراک پارس‌دام خریداری گردید 1% پودر کلسترول و 1% روغن ذرت 100% خالص اضافه شد رت ها در آزمایشگاه حیوانات در شرایط کنترل شده نور ( 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی، شروع روشنایی 6 عصر و شروع خاموشی 6 صبح و دما 3±22 سانتی گراد و رطوبت حدود 30 تا 60 درصد ) نگهداری شدند. و استفاده از رژیم غذایی پرچرب تا انتهای مطالعه ادامه داشت. برنامه تمرینی در گروه هوازی برای مدت 6 هفته به تعداد 5 جلسه در هفته با افزایش تدریجی سرعت (18 الی 22 متر بر دقیقه) و زمان (10 الی 55 دقیقه در قالب دویدن روی تریدمیل انجام گرفت.) همه رت ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی تشریح شدند نتایج تحقیق نشان داد که 6 هفته تمرین هوازی به کاهش معنی دار گلوکز ناشتا در رت های ویستار چاق منجر شد. و از طرفی منجر به افزایش بیان AKT1/ PI3K و حساسیت انسولین در بافت کبدی رت های ویستار چاق شد( 05/0 P≤)

Keywords:

تمرینات هوازی , PI3K , AKT1 , گلوکز ناشتا , حساسیت انسولین