مقایسه باورهای غیرمنطقی در زنان و مردان و نقش میانجی آن در رابطه بین رضایت شغلی و خودکارآمدی در مدارس متوسطه دوره دوم ایرانشهر

هدف این پژوهش، مقایسه باورهای غیر منطقی در زنان و مردان و نقش میانجی آن در رابطه بین رضایت شغلی و خودکارآمدی در مدارس متوسطه دوره دوم ایرانشهر بود. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و از نظر هدف جز تحقیقات کاربردی می باشد. در این تحقیق جامعه اماری شامل کلیه معلمان مدارس متوسطه دوره دوم ایرانشهر به تعداد ۵۰۰ نفر بود که با استفاده جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای و طبقه ای تعداد ۲۱۷ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری از پرسشنامه باورهای غیر منطقی توسط جونز ۱۹۶۹،پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا ۱۹۸۹و پرسشنامه خودکارآمدی سوالی باندورا ۱۹۹۸ استفاده شد. برای تحلیل داده های کمی و آزمون فرضیه های پژوهش، از اماره های استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و معادلات ساختاری استفاده شد. کلیه تجزیه و تحلیل های آماری توسط نرم افزار کامپیوتری و Spssو Amos انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد باورهای غیر منطقی کارکنان زن و مرد مدارس متوسطه دوره دوم ایرانشهر تفاوت معنادار دارد. باورهای غیر منطقی در رابطه بین رضایت شغلی و خودکارآمدی کارکنان زن و مرد مدارس متوسطه دوره دوم ایرانشهر نقش میانجی دارد، بین رضایت شغلی وخودکارآمدی، بین باورهای منطقی و خودکارآمدی و بین رضایت شغلی وباورهای منطقی کارکنان زن و مرد مدارس متوسطه دوره دوم ایرانشهر رابطه معنادار وجود دارد.

Keywords:

باورهای غیر منطقی , رضایت شغلی , خودکارآمدی