عبدالرحمان دمور - آموزگار مقطع ابتدایی، آموزش و پرورش شهر جناح

این پژوهش از لحاظ گردآوری داده در زمره تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی می باشد جامعه آماری، شامل ۱۰-۰ نفر از معلمان و مقطع ابتدایی است که به شیوه تصادفی ساده انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده هااز پرسشنامه استاندارد سبک های مدیریت تعارض (راهیم، ۱۹۸۳) و پرسشنامه استاندارد اثربخش سازمانی مهرزاد حیدری، ۱۳۸۲ استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه متناسب با نیاز آماری از نرم افزار آماری SPSS۲۱ هر متغیر در قالب جداول و شاخص های آماری، توصیف شد. یافته ها نشان داد که شدت همبستگی بین دو متغیر سبک همکاری و اثربخشی سازمانی +۶۳۴ درصد می باشد که این بیان گر رابطه مستقیم بین دو متغیر می باشد. یعنی با افزایش سبک همکاری، اثربخشی سازمان افزایش می یابد. از سویی ضریب تعیین بین دو متغیر برابر با ۰/۲۸۷ می باشد که این نشان می دهد که متغیر سبک همکاری به میزان ۲۹ درصد می تواند متغیر اثربخشی سازمانی را پیش بینی کند. همچنین، همبستگی بین دو متغیر سبک سازش و اثربخشی سازمانی ۰/۵۲ درصد می باشد که این بیان گر رابطه مستقیم بین دو متغیر می باشد. از سویی ضریب تعیین بین دو متغیر برابر با ۰/۲۸۰ می باشد که این نشان می دهد که سبک سازش به میزان ۲/۸ درصد می تواند اثربخشی سازمانی را پیش بینی کند. بین دو متغیر سبک مصالحه و اثربخشی سازمانی +۳۹/۵ درصد می باشد، که این بیان گر رابطه مستقیم بین دو متغیر می باشد از سویی ضریب تعیین بین دو متغیر برابر ۰/۲۴۸ می باشد که این نشان می دهد که سبک مصالحه می تواند اثربخشی سازمان را پیش بینی کند. بیندو متغیر ذسبک رقابت و اثربخشی سازمانی -۳۸/۸ درصد می باشدف که این بیان گر رابطه معکوس بین دو متغیرمی باشد، یعنی با افزایش سبک رقابت اثربخشی کاهش می یابد. از سویی ضریب تعیین بین دو متغیر برابر با ۰/۱۶۴ می باشد که این نشان می دهد که سبک رقابت به میزان ۱۷/۲ درصد می تواند اثربخشی سازمانی را پیش بینی کند. بین سبک اجتناب در مدیریت تعارض و اثربخشی سازمانی در معلمان مقطع ابتدایی رابطه وجود ندارد.

سبک های مدیریت تعارض، مدیران، اثربخشی سازمانی، معلمان مقطع ابتدایی، شهر جناح