یوسف فرجی

یکی از موضوعات مهمی که در سال های اخیر در بین کشورهای آزاد و دموکراتیک اهمیت زیادی یافته است. بحث مشارکت عمومی مردم در فرایند سیاست گذاری می باشد منظور از مشارکت عمومی در واقع مشاوره و گفتمان بین بخش های مختلف جامعه و نظرخواهی از آنها برای اثرگذاری بر فرایند تدوین خط مشی ها می باشد. با ملاحظه دستاوردهای علمی مربوط به این رشته که حاصل تلاش جمعی اندیشمندان جهان است و دخالت عقل به صورت مطالعات تطبیقی با لحاظ شرایطی زمانی و مکانی به این نتیجه می رسیم که کیفیت نظام خط مشی گذاری درایران نسبت به آنچه که باید باشد فاصله زیای دارد. توجیه نبودن برخی از اقشار جامعه، بهره نگرفتن از یافته های علمی این رشاه و مناسب نبودن تعدادی از دست اندرکاران این وظیفه از ضعفهای اساسی نظام یاد شده است. تحلیل ذینفعان یکی از این روش هاست که بر وارد کردن نظرات ذینفعان در فرآیند خط مشی گذاری تاکید می کند و این امر نقش مهمی در ارتقای فرآیند تصمیم گیری، اجرای سیاست ها و طرح های مصوب، مشروعیت بخشی به مسائل مورد نظر و تقویت همکاری بین سازمان های دولتی و جامعه دارد خط مشی گذاری عمومی دارای محیط بسیار پیچیده ای متشکل از کنشگران مختلف (از موافق تا مخالف) است. پیچیدگی محیط خط مشی گذاری عمومی و تعدد بازیگران این حوزه ایجاب می کند که تحلیلگران سیاست، مجهز به رویکردهای روش شناسی مناسب باشند. روش تحلیل ذینفعان با تاکید بر شاخص امکان پذیری سیاست های عمومی، نقش مهمی برای معادله روابط قدرت میان بازیگران مختلف در این زمینه قائل است. مشارکت عمومی نوعی از رابطه متقابل بین دولت و شهروندان است. هدف از نگارش این مقاله بررسی مشارکت عمومی شهروندان در تعیین خط ومشی گذاری می باشد. روش تحقیق به صورت تحلیل و توصیفی نهایتا کتابخانه ای می باشد. روابط دولت شهروندان به اشکال مختلف وجود دارد، ولی همه این روابط در حوزه مشارکت عمومی نیستند. اغلب این روابط را به 4 دسته تقسیم می کنند، اطلاع رسانی، تحقیقات،مشاوره و نظرخواهی، مداخله که در این بین تنها مشاوره و نظرخواهی، و مداخله اشکالی از مشارکت عمومی می باشند.

خط ومشی، مشارکت عمومی، فرآیند سیاست گذاری، اجرای خط ومشی