تأثیر هوش هیجانی بر احساس خودکارآمدی با میانجیگری خویشتن داری معلمان مدارس ابتدایی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هوش هیجانی بر احساس خودکارآمدی با میانجیگری خویتشن داری معلمان مدارس ابتدایی است. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش ار نوع کیفی کمی بوده است. جامعه آماری پژوهش کلیه معلمان مقطع ابندایی شهرستان هیرمند، در سال تحصیلی 98-99 به حجم 624 نفر بوده است. که از این تعداد با استفاده از جدول مورگان به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای (برحسب جنسیت)، نمونه ای به تعداد نفر 238 (88 مرد 150 زن) انتخاب شدند. داده ها با استفاده از سه پرسشنامه هوش هیجانی گلمن (1995) و پرسشنامه سنجش خودکارآمدی معلم اسچانن، موران و رولفولک (2001)، خویشتن داری معلم منظری (1391) جمع آوری شد. برای تحلیل آماری داده ها از آمار توصیفی و آمار استباطی استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که تأثیر مستقیم هوش هیجانی بر احساس خودکارآمدی (t=2.05) و تأثیر مستقیم هوش هیجانی بر خویشتن داری (t=6.22)، معنی دار بود. بین خویشتن داری و احساس خودکارآمدی نیز رابطه مستقیم و معنی دار وجود دارد (t=4.02). همچنین هوش هیجانی با میانجیگری خویشتن داری بر احساس خودکارآمدی تأثیر می گذارد و این اثر به طور غیرمستقیم،معنی دار می باشد (t=3.31).

Keywords:

هوش هیجانی , احساس خودکارآمدی , خویشتن داری , معلمان ابتدایی