عوامل سقوط تعهد در قانون مدنی

براساس تعهد،اشخاص ملزم به انتقال و تسلیم مال و یا انجام و ترك فعلی می گردند.جهت لغو آثار و سقوط تعهدات در قانون مدنی که برگرفته از فقه امامیه است، اسباب شش گانه ای در «ماده 264» در نظر گرفته شده است. وفای به عهد ساده ترین وسیله ی سقوط تعهد است که با اقدام متعهد صورت می گیرد،در مقابل ابراء وسیله ی مستقیم از جانب متعهد له بوده و موجب برائت ذمه ی متعهد می شود . ابراء عملی یک طرفه و ایقاع است.در ماهیت وفای به عهد اقوالی از جمله:عقد بودن آن (مبتنی بر لزوم اهلیت تصرف طلبکار در «ماده 274 ق.م» )، ایقاع بودن (مبتنی بر بی تاثیر بودن اراده ی مدیون در سقوط تعهد) و یا صرفا عمل قضایی بودن آن در غیر موارد تملیک و انتقال حق وجود دارد . به جز دو راه فوق ،اقاله (انحلال عقد با رضایت طرفین)، تبدیل تعهد (جایگزینی تعهد جدید با رضایت طرفین) تهاتر (سقوط متقابل دیون در برابر یکدیگر ) و مالکیت ما فی الذمه (جمع شدن دو عنوان طلبکار و بدهکار در یک شخص نسبت به یک تعهد) از دیگر عوامل سقوط تعهدات می باشند.

Keywords:

سقوط , تعهد , قانون مدنی