مریم سادات میرصانع - کارشناس ارشد مهندسی آبیاری و زهکشی دانشگاه تهران
تیمور سهرابی ملایوسف - استاد گروه مهندسی آب پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج
علیرضا مساح بوانی - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه تهران
جواد بذرافشان - استادگروه مهندسی آب دانشگاه تهران

افزایش گازهای گلخانه ای از اغاز انقلاب صنعتی باعث وقوع دو پدیده مهم در صدسال اخیر شده است افزایش متوسط دمای جهانی و به تبع آن افزایش تراز آب دریاها علاوه بر این در مقیاسهای منطقه ای و محلی تغییر اقلیم اثار مختلفی بر بارش نیاز ابی گیاهان رواناب سطحی و وقایع حدی هیدرولوژیکی در دوره های گذشته داشته است این در حالی است که تخمین رفتار طبیعت در دوره های اتی با عدم قطعیت های بسیاری همراه است درنتیجه به دلیل وجود عدم قطعیت های مختلف در تعیین نیاز آبی گیاهان تنها یک سناریوی تغییر اقلیم دما و بارندگی نمی تواند بیانگر محدوده تغییرات نیاز ابی باشد دراین تحقیق از نه مدل AOGCM شامل: CCSM3 و PCM،MIROC-med،ECHAM5،HadCM3 ،GISS E-R،GFDL CM2.1،CSIRO Mk3CGCM3 و دو روش ریز مقیاس سازی تناسبی و آماری و سه مدل براورد نیاز آبی پنمن - مانتیس اصلاح شده ، جنسن - هیز و هارگریوز - سامانی برای براورد نیاز آبی گیاهان دشت قزوین در دوره 2039-2010 استفاده شد نتایج نشان داد که در دوره 2039-2010 نیاز آبی گیاهان منطقه افزایش می یابد به گونه ای که با احتمال 50% این افزایش در روش تناسبی 40% و در روش SDSM 30% می باشد.

عدم قطعیت، نیاز آبی گیاهان، تغییر اقلیم ، مدل های AOGCM، روشهای ریزمقیاس سازی