جلوه های پهلوانی در ایلیاد و بیژن و منیژه

ادبیات تطبیقی به روابط ادبی ملل مختلف و انعکاس ادبیات ملّتی در ملّت دیگر می پردازد؛ یعنی مقایسه و سنجش ادب ملّی با ادب سرزمین های دیگر می باشد. ادبیات تطبیقی نشان می دهد که اندیشه های آدمیان به رغم اختلاف های فرعی و طرز بیان به یک سرچشمه می رسند و خویشاوندی در میان آنها وجود دارد. یکی از زمینه های پژوهش در ادبیات تطبیقی انواع ادبی است. برخی از انواع ادبی مانند حماسه در ادبیات ملل مختلف دنیا وجود دارد. چنانکه این نوع ادبی هم در ایران و هم در یونان وجود داشته است. یکی از معروف ترین آثار ادبی از نوع حماسه در ایران شاهنامۀ فردوسی و در یونان ایلیاد است. این دو اثر در زمینه های مختلفی با یکدیگر مقایسه شده اند. از جملۀ زمینه های قابل بررسی این دو اثر که یکی از قلمروهای پژوهش در ادبیات تطبیقی به شمار می رود، مقایسۀ مضامین (تم) و نوع شخصیّتی این دو است. چون مضمون داستان بیژن و منیژه با ایلیاد عشق به زنی بیگانه است و غالب شخصیّت هایی که این دو داستان را رقم می زنند، پهلوانان هستند؛ به همین جهت در تحقیق حاضر سعی شده است که از سویی کنش ها و اعتقادات پهلوانان این دو داستان و از سوی دیگر هنر سرایندگان در پردازش و توصیف این پهلوانان با یکدیگر مقایسه شود.

Keywords:

ادبیات تطبیقی , ادبیات حماسی , شاهنامه , ایلیاد , پهلوانان