مسأله محوری در اندیشه و شخصیت فردوسی بر پایة نطریة آبراهام مزلو

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 381

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

OSPL03_074

تاریخ نمایه سازی: 16 فروردین 1400

Abstract:

یکی از معیارهای نظریه آبراهام مزلو، مسأله محوری است که در میان چهره های برجسته ادبی، فردوسی شخصیتی مسأله مدار به شمار می رود. بنا به باور مزلو خودشکوفایان مسئلهمدار هستند تا خودمدار و در کل توجه زیادی به خودشان ندارند و احساس میکنند که در زندگی خود مأموریتی دارند. چنانچه فردوسی رسالت بزرگی در زندگی داشت که نیروی اصلی اش را برای تحقق آن صرف کرد و خواسته های خود را فدای هدفی بزرگ تر می کند که مایة پرافتخار جامعه و افراد آن حتی برای نسل بعد از آن شده است. نگارنده در این پژوهش سعی بر آن دارد تا با روش تطبیقی- تحلیلی یکی از مهمترین شاخصه های نظریة خودشکوفایی مزلو یعنی مسأله مداری را در شخصیت فردوسی بسنجد و به مهم ترین مسأله هایی که در اندیشه و شخصیت شاعر نمود دارد در معرض دید خواننده قرار دهد تا از این طریق نشان داده شود که فردوسی را میتوان در قالب نظریة آبراهام مزلو، فردی خودشکوفا و در عین حال، مسأله محور به شمار آورد و نتیجه ای که از این تطبیق به دست می آید، می تواند ادلة محکمی جهت نشان دادن خودشکوفایی و برجستگی شخصیت فردوسی باشد.

Authors

جیهاد شکری رشید

دانشیار گروه زبان فارسی دانشگاه صلاح الدین-اربیل/عراق