تعلیم و تربیت در شاهنامه

فردوسی، از چهره های بلند آوازه زبان و ادب فارسی، از جمله نخستین شاعرانی است که ابعاد مختلف تعلیم و تربیت را در دیوان شعر خود آورده است . تعلیم و تربیت که به عنوان یکی از مؤلفههای اساسی تعالی و کمال انسان، توسعه و پیشرفت جوامع و نیل به اهداف و آرمان های عالی بشری و یکی از اساسی ترین بنیاد اجتماعی هر جامعه است در اشعار او جایگاه ویژه ای دارد. در این جستار که با روش تحلیلی- توصیفی صورت گرفته است شاهنامه از دیدگاه شاخص های تعلیم و تربیت مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه این پژوهش نشان می دهد که فردوسی در اشعار نغز خود اغلب به تربیت انسانی- تربیت دینی- تربیت عقلانی- تربیت اخلاقی- تربیت عاطفی- تربیت اجتماعی اشاره کرده و نمونه هایی از آنها را در قالب شعر در دیوان خود ذکر کرده است و بعد عقلانی تربیت، بیشتر از بقیه ابعاد مورد استفاده قرار گرفته است.

Keywords:

فردوسی , شاهنامه , تعلیم , تربیت