نقش انرژی های نو در شکل گیری معماری پایدار در راستای کنترل آلودگی محیط زیست

انرژی منشاء اصلی و اساس زندگی انسان هاست، دوره های مختلف تمدن بشر بر اساس کشفیات و اختراعات و چگونگی بهره گیری از منابع انرژی های گوناگون موجود شکل گرفته است. امروزه بحران انرژی و پایان پذیری منابع فسیلی، آلودگی محیط زیست و افزایش انتشار گازهای گلخانه ای از جمله عواملی هستند که بشر را بسوی سرچشمه های پاک و تجدید پذیر سوق داده اند از این رو محققان برای رفع نیازهای انرژی و افزایش رفاه و نزدیک تر شدن به اهداف توسعه پایدار جهانی می کوشند تا از انواع انرژی های، تجدید پذیر استفاده کنند. با توجه به رشد تکنولوژی و مطرح شدن مبحث انرژی های پایدار و کاهش مستمر ذخیره انرژی های تجدید ناپذیر همچنین وجود منابع مناسب انرژی های پایدار (خورشید، آب، باد، بیوگاز و ...) در کشور ما، معماران می توانند با طراحی معماری مناسب و هماهنگ با اقلیم و با استفاده از الگوهای معماری ایرانی که به شیوه های مناسبی از انرژی های پایدار در طراحی معماری بهره گرفته اند و نیز با توجه به تکنولوژی و علوم جدید، فضایی مناسب و با آسایش حرارتی مطلوب به وجود آورند. به دلیل ایجاد بحران انرژی در جهان و پایان پذیر بودن منابع انرژی های تجدید ناپذیر و همچنین افزایش آلودگی محیط زیست به دلیل استفاده بی رویه از انرژی فسیلی لزوم استفاده از انرژی های پایدار مخصوصا0 در بخش ساختمان که 40 درصد از مصرف انرژی را در کشور به خود اختصاص داده است مورد، توجه قرار گرفته است. توسعه صنعتی جهان و تقاضای روزافزون انرژی در کنار محدودیت منابع انرژی فسیلی و لزوم حفظ آنها برای نسلهای بعدی و همچنین جلوگیری از خسارات زیست محیطی ناشی از استفاده از منابع، ضرورت استفاده از انرژی های، تجدید پذیر و نو را بیش از پیش نمایان میکند.

Keywords:

انرژی های نو , معماری پایدار , محیط زیست , انرژی تجدید پذیر