یکپارچه سازی حمل و نقل انسان محور در راستای تحقق اهداف توسعه پایدار

یکی از معضلات کلان شهرها که در عصر امروز که زندگی شهرنشینی را دچار مشکل نموده است عدم تعادل میان حمل و نقل انسان محور و حمل و نقل موتوری میباشد . بدین منظور که سالانه با احداث روگذر و زیرگذرهای متعدد، تعریض خیابانها، افزودن محورهای جدید و... در راستای افزایش ظرفیت عبوری معابر این امکان را برای شهروندان فراهم می سازد تا با استفاده از مد حمل و نقل شخصی سفرهای روزانه خود را بپیمایند و حتی برای کوتاه ترین مسیر ممکن نیز تمایلی به استفاده از حمل و نقل انسان محور نداشته باشند. این امر در آینده مشکلاتی چون آلودگی هوا، کمبود ظرفیت عبوری، از بین رفتن بافت سبز شهرها و... خواهد شد که خلاف توسعه پایدار بوده و زندگی را برای نسل آینده با مشکل مواجه می نماید؛ لذا در این پژوهش با به کارگیری فاکتورهای یکپارچه سازی حمل و نقل انسان محور و محدود نمودن حمل و نقل موتوری به ارائه راهکارهایی جهت حفظ تعادل میان مدهای حمل و نقلی مذکور پرداخته شده است.

Keywords:

حمل ونقل انسان محور , توسعه پایدار , حمل ونقل همگانی , حمل ونقل پایدار , یکپارچه سازی