رابطه هویت مکان ،دلبستگی ،فرهنگ ،معماری وعوامل مؤثر بر ارتقاء حس معنویت مساجد با مصالح بومی و محلی(نمونه موردی بخش باینگان)

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 256

This Paper With 16 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ACEACONF01_161

تاریخ نمایه سازی: 17 فروردین 1400

Abstract:

مساجد در تاریخ معماری ایران بخصوص کردستان واورامانات ، همواره نقطه به اوج رسیدن تلفیق هنر و معماری اسلامی له همراه مصالح بومی وفرهنگ محلی بوده است. معماران پیشین به دلیل اهمیتی که برای آسایش محیطی انسان قایل بودند، با در نظرگرفتن الگوی بومی، بناهایی سازگار با اقلیم، فرهنگ، دین و انسان به وجود آوردند تا شرایط آسایش انسان را فراهم آورند معماری مساجد به دنبال الهام از مفاهیم کلام الهی است تا فضایی ایجاد بکند که عالم ملکوت و عالم زمین را قرین هم سازد و فضای معنوی واحدی را بیافریند. از مهم ترین مولفه های طراحی براساس معماری بومی، این است که طبیعت و جهان هستی در ستیز باهم قرار نمی گیرند بلکه با هم به یک جهت و به سوی بقاء یکدیگر حرکت می کنند، همین امر باعث شده که این معماری در جهت حفظ آسایش انسان در نظام هستی عمل کند. هدف این پژوهش شناخت مساجد سنتی با مصالح بومی بخصوص سنگ در بخش باینگان از لحاظ شاخص های معنوی کارشده در معماری این مساجد؛ به رشته تحریر در آمده است. روش تحقیق از ماهیتی میدانی و کتابخانه ایی برخوردار است. در گام نخست به صورت مطالعات میدانی - کتابخانه ای جهت استخراج شاخص های معنوی مساجد از منابع معتبر صورت گرفته است . شاخص های مورد بررسی در این پژوهش (فرم،مصالح،هویت مکان،صدا،نور،تزیئنات،هندسه ورنگ )است.. هدف از انجام این پژوهش، آشکارسازی ارتباط هویت مکان و دلبستگی به آن و همچنین عوامل تاثیرگذار بر ارتقاء حس معنویت مساجد مانند اقلیم، فرهنگ و مذهبی در شکل گیری الگوی بومی مساجد آن مکان با مصالح بومی ومحلی است که چگونه باعث شده راهکارهای این نوع معماری مطابق با اصول و اهداف معماری پایدار و هویت مکان و دلبستگی به آن جهت پیدا کند. که نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان میدهد که معماران پیشین در مساجد قدیمی با مصالح بومی توانسته اند با تدابیر موفق معماری ایرانی، ارتباط منطقی و اصولی بین انسان و طبیعت برقرار کنند و این مسجد را به الگویی با اهداف پایدار در معماری اسلامی تبدیل کنند.

Authors

کاویان محمودی پناه

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران