حمیدرضا قزوینیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت منابع آب، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان،
حجت کرمی - استادیار گروه مهندسی عمران- مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان
سعید فرزین - گروه مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان
سید فرهاد موسوی - استاد گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، ایران

تبخیر از سطح مخازن آب منجر به اتلاف آب مورد مصرف کشاورزی، صنعت و شرب می­شود. از جمله روش­های کنترل تبخیر می­توان به استفاده از پوشش­های فیزیکی اشاره نمود. در این پژوهش، برای کاهش تبخیر از تشت­های تبخیر استاندارد کلرادو مدفون در زمین، از ورقه­های پلی استایرن، قطعات چوب و ورقه­های موم عسل به­عنوان پوشش­های فیزیکی روی سطح آب استفاده گردید. تأثیر هر ماده با سه بار تکرار (در سه تشت مجزا) مورد بررسی قرار گرفت و 3 عدد تشت نیز به عنوان شاهد مورد استفاده قرار گرفت. اندازه­گیری تبخیر برای تمامی تشت­ها به مدت 4 ماه و به صورت روزانه انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که پوشش پلی­استایرن به طور متوسط 54 درصد، پوشش چوب 19 درصد و پوشش موم  18 درصد در کاهش تبخیر مؤثر است. در ادامه پژوهش، برای تخمین درصد کاهش تبخیر، از مدل درخت تصمیم M5، ماشین بردار پشتیبان حداقل مربعات (LSSVM) و شبکه عصبی مصنوعی (ANN) استفاده شد. داده­های هواشناسی ایستگاه سینوپتیک شهر سمنان به عنوان داده­های ورودی برای هر سه مدل مورد استفاده قرار گرفت. هر سه روش در دوره­های آموزش از دقت بالایی برخوردار بودند. در دوره آزمون به ترتیب روش LSSVM، درخت تصمیم M5 و ANN از دقت بیشتری ­برخوردار بودند. مقادیر R2، RMSE و MAE روش LSSVM در مرحله آزمون به ترتیب 9834/0، 3718/2 و 7212/1 به‏دست آمد. نتایج کلی در پژوهش حاضر نشان می­دهد که استفاده از پوشش پلی­استایرن می­تواند عملکرد مناسبی در کنترل تبخیر از مخازن و استخر­های ذخیره­ای آب داشته باشد.

: کاهش ‌تبخیر, پلی‌استایرن, چوب, موم, الگوریتم‌های هوشمند