علیرضا طاهری زاده - فوق لیسانس مهندسی عمران سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن
مریم عباسی - فوق لیسانس مهندسی عمران سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن

از گذشته تاکنون مدیریت بحران در تلاش برای حل یکی از دغدغه های اصلی کشور ها در زمینه تامین ایمنی در مواجهه با بلایای طبیعی و انسان ساز می باشد در این راستا و به موازات پیچیده تر شدن زندگی بشر، توسعه ارتباطات و افزایش عدم اطمینان، ریسک های جدیدی خلق شده و یا شدت بسیاری از ریسک های قدیم افزایش یافته است. عموما ریسک بر اساس ذهنیات افرادی که با آن سروکار دارند، تداعی می شود؛ در حالی که برخی افراد، فعالیت معین را با ریسک نسبتا پایین در نظر می گیرند در همان شرایط، برخی دیگر ممکن است آن را ریسک شدید بدانند بدین منظور روشی که جهت انجام ارزیابی ریسک استفاده می شود؛ بایستی یک وسیله یا ابزار دقیق جهت حذف یا کاهش ریسک در نظر گرفته شود. در شرایط طبیعی، روشی که برای ارزیابی ریسک در نظر گرفته می شود، بستگی به پیچیدگی و خطر بالفعل ایجاد شده ریسک دارد و مدیریت ریسک با فرایند شناسایی، ارزیابی و کنترل ریسک های اتفاقی می تواند پیشامدهای احتمالی و خسارات ناشی از آن را بررسی و نتایج آن را قبل از وقوع حوادث مشابه پیش بینی کند. در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی بعد از بیان اهمیت و نقش مدیریت ریسک با ارزیابی به روش های Nigel Bauer ، Frank & Morgan ، Urban Kjellen ، Covello and Merkhofer و Johan Greeh در شناسایی و تجزیه و تحلیل حوادث پرداخته می شود.

مدیریت ریسک، مدیریت بحران، خطر، ارزیابی ریسک، فاکتور احتمال