سعید چگنی - کارمند آموزش و پرورش و کارشناس ارشد روان شناسی عمومی
رضوان دارابی - کارمند شبکه بهداشت و کارشناس ارشد روان شناسی بالینی

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر تغییر باورهای غیر منطقی در افراد وابسته به اپیوئید تحت درمان با متادون در کلینیک ترک اعتیاد دکتر حکمت بود. روش: روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و از نوع گروه کنترل نابرابر با پیش آزمون –پس آزمون بود. جامعه ی آماری در این پژوهش شامل کلیه بیماران تحت درمان نگهدارنده متادون در کلینیک ترک اعتیاد دکتر حکمت در شهر بروجرد بود. که از میان آن ها 30 نفر به روش نمونه گیری غیرتصادفی و در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند 15) نفر برای هر گروه). گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش گروه درمانی شناختی- رفتاری مطابق با پروتکل درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه باورهای غیرمنطقی جونز (1968) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش تحلیل آماری t مستقل و U من ویتنی با استفاده از نرم افزار spss استفاده شد یافته های پژوهش نشان داد که گروه درمانی شناختی- رفتاری توانسته باورهای غیرمنطقی »تأیید و حمایت دیگران«، »انتظار بالا از خود«، »واکنش ناکامی«، »بی مسئولیتی عاطفی«، »دل مشغولی زیاد همراه با اضطراب«، »اجتناب از مسائل« و »ناامیدی نسبت به تغییر« را کاهش دهد. اما در باورهای غیرمنطقی »تمایل به سرزنش خود«، »وابستگی« و »کمال گرایی« کاهش معناداری تجربه نشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که گروه درمانی شناختی رفتاری در بهبود باورهای غیرمنطقی »تأیید و حمایت دیگران«، »انتظار بالا از خود«، »واکنش ناکامی «، »بی مسئولیتی عاطفی«، »دل مشغولی زیاد همراه با اضطراب «، »اجتناب از مسائل« و »ناامیدی نسبت به تغییر« کارایی داشته و باید در مراکز درمانی از آن استفاده شود.

اپیوئید, باورهای غیرمنطقی, گروه درمانی شناختی- رفتاری, متادون